ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Ήθελα να ´μουνα πουλί
μια μέρα να πετάξω,
σ´ερημωμένες εκκλησιές
καντήλια να ανάψω.
Να ταξιδέψω όπως παλιά
σ´αγαπημένα μέρη,
να σεργιανώ στην αμμουδιά
με το δικό μου ταίρι.
Στα σκλαβωμένα μέρη μας
ξανά να περπατήσω,
να γίνω είκοσι χρονών
και να γυρίσω πίσω.
Να τρέξω μες ´τις λεμονιές
να κάτσω στη σκιά τους
να αγαλλιάσει η ψυχή
από τη μυρωδιά τους.
Να ξαναμπώ στο σπίτι μου
στην αγιασμένη γη μου,
να πάψει να αιμορραγεί
η πιο βαθιά πληγή μου.
Να μαζευτούν οι συγγενείς,
γειτόνοι κι οι γονείς μου
και να γιορτάσουμε μαζί
το τότε της ζωής μου.
Όλοι μαζί να στήσουμε
χορό και πανηγύρι
και η ψυχή μου ήσυχα
στο χώμα της να γύρει!!!
©ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
