Η 17η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας (International Day for the Eradication of Poverty).
🔹 Ιστορικό:
Η ημέρα αυτή θεσπίστηκε το 1992 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, σε ανάμνηση μιας ειρηνικής συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1987 στην Πλατεία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Παρίσι. Εκεί, χιλιάδες άνθρωποι δήλωσαν ότι η φτώχεια είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι πρέπει να καταπολεμηθεί συλλογικά.
🔹 Σκοπός:
Η ημέρα αυτή υπενθυμίζει ότι:
Η φτώχεια δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά αποτέλεσμα κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών επιλογών.
Όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται αξιοπρεπή ζωή, εκπαίδευση, υγεία, στέγη και εργασία.
Η εξάλειψη της φτώχειας συνδέεται άμεσα με τη δικαιοσύνη, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την ισότητα.
Το θέμα για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Φτώχειας 2025 είναι:
«Τερματισμός της κοινωνικής και θεσμικής κακομεταχείρισης — διασφάλιση σεβασμού και αποτελεσματικής στήριξης για τις οικογένειες»
Το θέμα για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Φτώχειας 2025 είναι:
«Τερματισμός της κοινωνικής και θεσμικής κακομεταχείρισης — διασφάλιση σεβασμού και αποτελεσματικής στήριξης για τις οικογένειες»
Τι σημαίνει
Ο ΟΗΕ εστιάζει φέτος όχι μόνο στη φτώχεια ως έλλειψη χρημάτων, αλλά στη φτώχεια ως συνέπεια κοινωνικών αδικιών και ανισοτήτων μέσα στους θεσμούς.
Δηλαδή, η φτώχεια δεν είναι μόνο οικονομική· είναι και κοινωνική, πολιτισμική και θεσμική.
Το μήνυμα τονίζει τρία βασικά σημεία:
1. Κοινωνική κακομεταχείριση:
Αναφέρεται σε ανθρώπους ή ομάδες που περιθωριοποιούνται, στιγματίζονται ή αντιμετωπίζονται με προκατάληψη — π.χ. άνεργοι, μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με αναπηρία, πρόσφυγες, Ρομά, ηλικιωμένοι.
2. Θεσμική κακομεταχείριση:
Όταν οι ίδιοι οι θεσμοί (όπως υπηρεσίες πρόνοιας, εκπαίδευσης, υγείας) δεν λειτουργούν ισότιμα ή αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τους πιο ευάλωτους.
Π.χ. καθυστερήσεις επιδομάτων, ανεπαρκής πρόσβαση σε φάρμακα ή στέγη.
3. Στήριξη των οικογενειών:
Η φτώχεια συχνά διαλύει οικογενειακούς δεσμούς. Ο ΟΗΕ ζητά πολιτικές που να στηρίζουν τους γονείς, να προστατεύουν τα παιδιά και να προσφέρουν πραγματικές ευκαιρίες — εκπαίδευση, εργασία, στέγαση, ψυχική στήριξη
🕊️ Εφαρμογή στην πράξη
Η εφαρμογή αυτού του οράματος διαφέρει ανά χώρα:
Στην Ελλάδα, υπάρχουν προγράμματα όπως το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, επιδόματα στέγασης και οικογένειας, προγράμματα κοινωνικής επανένταξης και σίτισης.
Ωστόσο, η γραφειοκρατία, η έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και οι ανισότητες στην πρόσβαση δείχνουν ότι η θεσμική δικαιοσύνη δεν εφαρμόζεται πάντα πλήρως.
Σε διεθνές επίπεδο, οργανισμοί όπως η UNICEF, η UNDP και οι ΜΚΟ πιέζουν για πιο δίκαια συστήματα, συμμετοχή των φτωχών στη λήψη αποφάσεων και προγράμματα βιώσιμης ανάπτυξης.
Η ημέρα αυτή δεν είναι απλώς υπενθύμιση της ανάγκης να βοηθήσουμε τους φτωχούς· είναι έκκληση να αλλάξουμε τον τρόπο που οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τη φτώχεια — με σεβασμό, ενσυναίσθηση και ισότητα.
🌏Η Σιωπή της Γης»🌍
Στις γειτονιές του κόσμου, εκεί όπου το φως διστάζει να σταθεί, οι άνθρωποι μαζεύουν τις μέρες τους σαν ψίχουλα ελπίδας.
Ένα παιδί κρατάει σφιχτά το χέρι της μάνας του, όχι από φόβο, μα για να μη χαθεί η ζεστασιά του κόσμου.
Η φτώχεια δεν είναι απλώς άδεια πορτοφόλια·είναι οι κλειστές πόρτες, τα βλέμματα που αποστρέφονται,
οι θεσμοί που ξεχνούν πως πίσω από κάθε αριθμό υπάρχει μια καρδιά που χτυπά, ένα όνειρο που ζητά να ανθίσει.
Ας γίνει λοιπόν η 17η Οκτωβρίου μια υπόσχεση:να μην αφήσουμε κανέναν μόνο στο περιθώριο της ανάγκης· να αγκαλιάσουμε ξανά τον άνθρωπο ως οικογένεια — όχι από φιλανθρωπία, μα από δικαιοσύνη.
Γιατί κάθε ψίθυρος σεβασμού, κάθε πράξη κατανόησης, είναι ένα βήμα πιο κοντά στη γη που ονειρεύεται να μην πεινά κανείς.
🧢Στις γειτονιές του κόσμου»🧢
δυο μάτια θλιμμένα,
Η μέρα του μικραίνει,
μα η ψυχή του μένει,
να ψάχνει μια αγκαλιά
Ρεφρέν:
Μα η ελπίδα δεν πεθαίνει,
μοιάζει φλόγα μες στη σιωπή,
κάθε χέρι που απλώνει
γράφει αγάπης προσευχή.
Κι αν ο άνεμος τα πάρει όλα,
κι η νύχτα φέρει παγωνιά,
ο άνθρωπος φωτίζει ακόμα —
μες στη φτώχεια, τη καρδιά.
Δεύτερη στροφή:
Στους δρόμους οι οικογένειες,
σφιχτά τα όνειρα κρατούν
κι ας σβήνουν τα φανάρια,
στην άκρη του καιρού.
να δίνει φως και ψωμί,
θα ζει η ανθρωπιά παντού
Ρεφρέν (επανάληψη):
Μα η ελπίδα δεν πεθαίνει,
μοιάζει φλόγα μες στη σιωπή,
κάθε χέρι που απλώνεται,
γράφει αγάπης προσευχή...
© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου
