στην ξακουστή πατρίδα μου να σεργιανίσω!
Την άφησα μικρό παιδί κι έφυγα μακριά της,
αξέχαστη στη μνήμη, η γοητεία, η ομορφιά της.
Παρακαλώ στ' όνειρά μου ν' ρθει λίγο μπροστά μου,
να δω τον ουρανό, τον Ήλιο, να πω τα βασανά μου.
Όμορφες στιγμές να ' ρθουν πάλι στη θύμησή μου,
λουλούδια, πεύκα κι έρωτες που μείναν στη ψυχή μου.
Να μαι κι εγώ!Σαν σπόρος με διαβατάρικο πουλί πέταξα κοντά της,
να ξεχειλίσει αγάπη η καρδιά να πει τα μυστικά της.Της θύμησης το μονοπάτι τώρα πήρα,
πεδιάδες, ποτάμια, βουνά και θάλασσα διαβήκα!
Θαμμένος τώρα ζω μες στα σκοτάδια της μάνας γης,
τον ουρανό κοιτώ να ρίξει μια στάλα ζωής,
πανέμορφο χαλί τώρα να υφάνω με λέξεις μεταξένιες,
παλάτι ολάνθιστο με γιασεμιά και μενεξέδες.
Ω! Να κι οι χρυσές αχτίδες συνθέτουν μέσα μου εικόνες,
από Θεούς, ήρωες, σοφούς που δώσαν αγώνες,
να λάμπει η ΕΛΛΑΔΑ μας σαν ηλιαχτίδα στα πέρατα της γης,
γιορντάνι αγάπης να φτιάχνουμε στον κόρφο μας εμείς!
