Ίσως σε κάποιους φάνηκα υπερβολική με ανάρτηση - προσευχή για τους πληγέντες του καταστροφικού σεισμού στην Τουρκία και Συρία..
Ήταν φυσικά πολύ απλοί οι στίχοι μου, της στιγμής, που μου βγήκαν μέσα από την καρδιά μου.
Κι αυτό, γιατί τον σεισμό της Θεσσαλονίκης το 1978 τον έζησα από κοντά.
Στο σπίτι της θείας μου που διέμενα έπεσε το φωτιστικό λίγο μετά την έξοδο μου στο δρόμο, είχε πάθει πολλές ζημιές, αλλά εγώ δεν έπαθα τίποτε
Τέτοιες στιγμές το μόνο που σκέφτεσαι είναι ο Θεός
Πράγματι ο Θεός ακούει τις προσευχές μας και την κατάλληλη στιγμή επεμβαίνει.
Σήμερα μάθαμε κάποιες ευχάριστες είδήσεις στο Χαλέπι της Συρίας γεννήθηκε μια ζωή μέσα στα χαλάσματα.
"Θάνατος και ζωή,
ελπίδα και απελπισία"
Δυο αντιθέσεις που λένε πολλά!
Σύμφωνα με αναφορές, η μητέρα του μωρού που φέρεται να το γέννησε λίγο πριν, πέθανε μετά τη γέννησή του, ενώ το παιδάκι σώθηκε από θαύμα.
Αυτό όταν απεγκλωβισρηκε ήταν ακόμη ενωμένο με τον ομφάλιο λώρο με τη νεκρή μητέρα του.
Πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο, ότι αυτή η ζωή γεννήθηκε στο Χαλέπι για τον εξής λόγο:
Το Χαλέπι (σε αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες Aleppo) (Αραβικά: حلب, Χάλαμπ, Τουρκικά: Χάλεπ, Αρχαία Ελληνικά: Βέροια) .
Ο λόγος που ονομάζεται Βέροια της γενέτειράς μου πόλις είναι ο εξής:
Η περιοχή αυτή όταν κατακτήθηκε από τους Έλληνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν την πόλη Βέροια, λόγω των εποίκων με τους οποίους έχτισε τη νεότερη πόλη ο βασιλιάς των Σελευκιδών της Συρίας Σέλευκος Α΄ Νικάτωρ, από τη Βέροια του αρχαίου βασιλείου της Μακεδονίας μας
Άλλη μια είδηση Ευχάριστη.
Οι άνδρες της ελληνικής ΕΜΑΚ κατάφεραν να απεγκλωβίσουν την 6χρονη αδερφή της μικρής Φατμέ, η οποία λίγα λεπτά νωρίτερα ανασύρθηκε νεκρή από τα χαλάσματα, στην περιοχή Χατάι της Τουρκίας.
Άλλα τρία παιδιά έχουν διασωθεί .
Για αυτό ας μην σταματάμε να προσευχόμαστε και να κρατάμε τη φλόγα της ελπίδας αναμμένη κι ας σβήσει μόνο με την τελευταία μας πνοή
Σύμφωνα με τον μύθο της Πανδώρας οι θεοί είχαν δώσει στην Πανδώρα, που ήταν γυναίκα του Επιμηθέα, ένα σφραγισμένο πιθάρι όπου μέσα βρίσκονταν όλες οι συμφορές και κάποια άλλα, και της είχαν πει να μην το ανοίξει.
Εκείνη όμως περίεργη ως ήταν άνοιξε το πιθάρι και τότε ξεχύθηκαν στον κόσμο πολλές συμφορές
Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Δίας τιμώρησε τους ανθρώπους που είχαν ευεργετηθεί κρυφά παίρνοντας τη φωτιά από τον Προμηθέα.
Όταν η Πανδώρα έκλεισε το πιθάρι είχε απομείνει μέσα μόνο η Ελπίδα.
Εκ πρώτης όψης ο μύθος μας διδάσκει ότι όσες συμφορές και μας βρουν στη ζωή, πάντα υπάρχει η ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Η ελπίδα θεωρείται το αντίδοτο στην ανθρώπινη δυστυχία.
Όμως εδώ πρέπει να σκεφτούμε πιο βαθιά και να μην νομίζουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, ενώ
εμείς μένουμε αδρανείς και κοιτάζουμε μόνο το προσωπικό μας όφελος, υψώνουμε τοίχος σε άδικες συμπεριφορές.
Απέχουμε από συλλογικές δράσεις, ανεχόμαστε παραβατικές καθημερινές συμπεριφορές και τόσα άλλα, τότε δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για ένα καλύτερο μέλλον.
Η ελπίδα σαν έννοια, έχει ένα πιο βαθύ νόημα .
Σύμφωνα με τον μύθο της Πανδώρας, σκόπιμα ο μύθος την τοποθετεί στον πάτο και δεν την αφήνει να ξεφύγει από το πιθάρι.
Η ελπίδα δεν είναι κάτι που συναντάμε στη ζωή μας καθημερινά, όπως η αλαζονεία, η κακία, ή έστω η τιμιότητα, η καλοσύνη.
Ο πάτος του πιθαριού συμβολίζει τον εσωτερικό κόσμο του καθενός μας.
Η ελπίδα υπάρχει μέσα μας και
ο κάθε ένας από εμάς ελπίζει διαφορετικά πράγματα και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Η ελπίδα ουσιαστικά αποτελεί πλεονέκτημα, μόνο όταν πιστέψουμε σε αυτήν .
Η ελπίδα, αυτό το όνειρο στον ξύπνιο μας, θα μας δείχνει το καλύτερο αύριο μόνο όταν βάλουμε σε εγρήγορση τις δυνατότητές μας, εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας, αποκτούμε πίστη στον εαυτό μας και στο Θεό .
Και μόνο τότε σταματάμε απλά να ελπίζουμε.
Αυτό εννοούσε και ο Καζαντζάκης με τη φράση του «δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος».
Η ελπίδα είναι εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο .
Όπως σωστά είχε πει ο Γερμανός ποιητής και συγγραφέας Σίλερ (1759-1805):
"Αυτός που δεν τολμάει τίποτε, δεν χρειάζεται ελπίδα για τίποτε."
