Χθες τη νύχτα θαύμαζα την πανσέληνο και τα αστέρια που λάμπανε και σκορπίζανε μαγικές στιγμές κι όνειρα.
Κι όσο τα κοιτούσα, έψαχνα να δω το πιο όμορφο .
Κάθε άστρο όμως είναι διαφορετικό, όπως εμείς οι άνθρωποι.
Κι αν με ρωτάτε γιατί κοιτάζω τα αστέρια;
Σας απαντώ
Μ’αρέσει.
Μ’αρέσει να κοιτάζω ψηλά στον ουρανό..
Μ' αρέσει κοιτάζω το άπειρο ..
Μ’ αρέσει να ονειρεύομαι..
Μ’αρέσει να αγαπώ..
Μ’αρέσει να κοιτάζω τους ανθρώπους όπως κοιτάζω τ'αστέρια!
Μ’αρέσει να τους αγκαλιάζω να τους φέρνω κοντά μου!
Μ' αρέσει να ζωγραφίζω τ' όνειρα μου κοιτάζοτας τ' αστέρια…
Έτσι, χωρίς πινέλο, χωρίς καμβά,
μόνο με τα μάτια και την καρδιά μου..
Και τα φέρνω κάθε μέρα σιγά- σιγά πιο κοντά μου.
Όσο κοιτάζω ψηλά, όλα είναι καλά.
Τα προβλήματα μου μικραίνουν,
οι επιθυμίες μου μεγαλώνουν.
Μου δίνουν δύναμη και ελπίδα αυτά εδώ τα αστέρια.
Με κάνουν πιο άνθρωπο.
Η αγάπη μου γίνεται πιο δυνατή, θελει να φωνάξει, να ζήσει..
Κι όσο τα κοιτάζω μου χαμογελάνε γλυκά και μου ψιθυρίζουν:
"Να αγαπάς.
Να αγαπάς ανθρώπους, όπως εμάς κι ό,τι άλλο έχεις στην καρδιά σου.
Μην σταματήσεις ποτέ να ελπίζεις και ν' αγαπάς, ό,τι κι αν είναι αυτό..
Μόνο έτσι θα το φέρεις πιο κοντά σου…”
Καληνύχτα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι!
Γαλήνιο ξημέρωμα μια υπέροχης μέρας γεμάτη υγεία αγάπη και όνειρα !
