Αλιάκμων ποταμέ ξακουστέ
Αλιάκμων ποταμέ ξακουστέ
κυλάς στου χρόνου τη ροή
με των βουνών τα δάκρυα,
και των κάμπων την ευχή.
Της δύναμής σου το νερό,
σε όλους δωρεά θεϊκή
κίνηση και φως γεννάς,
η φύση ενώνεται μαζί.
Αλιάκμων, μάρτυρας αιώνιος,
της φύσης, τ' ανθρώπου δεσμός,
στου φράγματος τη γαλήνη,
ακούγεται της γης ο παλμός.
Τα ψάρια χορεύουν χαμηλά,
στον ουρανό πετούν πουλιά
και η λίμνη σου καθρεφτίζει,
ουρανού και γης αγκαλιά.
Στη Βέροια λίγο σταματάς,
φράγμα υψώνεται μπροστά,
νερά αγκαλιάζεις, σιωπάς,
σε λίμνης κάλεσμα βουβά.
Αλιάκμων, μάρτυρας αιώνιος,
της φύσης, τ' ανθρώπου δεσμός,
στου φράγματος τη γαλήνη,
ακούγεται της γης ο παλμός.
