Καλως ορισες Μάρτη

 

Με χαρά αποχαιρετούμε 

 το Φεβρουάριο  και μαζί με αυτόν 

και  το κρύο χειμώνα που άφησε 

πίσω του καταστροφές,

 ανθρώπινες απώλειες, 

και οικονομική εξαθλίωση...

Ας υποδεχτουμε  τον Μάρτιο 

ευδιάθετον, χαρούμενο ευλογημένο! 

 Μαζί με αυτόν την  Άνοιξη 

την ομορφιά της φύσης

 να   αλλάζει..

να αποκτά χρώματα, 

και αρώματα

 Τα πουλάκια να  πετάνε 

χαρούμενα και  να τιτιβίζουν πάνω 

στα ανθισμένα λουλούδια μελωδικούς  

ύμνους ψυχής και όμορφα γλυκά 

τραγούδια! 

Πολύχρωμες  πεταλούδες να εμφανίζονται 

από παντού και να αναζητούν για να μεθύσουν με το 

νέκταρ των λουλουδιών !

Τον ήλιο με τις χρυσές του ηλιαχτίδες 

να χαρίζει υγεία  χαρά,  και μια  άσβεστη  

ελπίδα ότι  καλύτερες μέρες έρχονται !

Σκυθρωπός  ο χειμώνας κινάει να φύγει 

παίρνοντας μαζί με τα χιόνια του, 

τις επώδυνες στιγμές που είναι 

κλειδωμένες στο κομμάτι 

του μυαλού μας,  κάθε πόνο , 

 θλίψη,   πικραμένο δάκρυ 

και να ανθίσει το χαμόγελο στα χείλη!

Να πρασινίσουν τα δέντρα

 στους κήπους και να γεμίσουν

 τα παρτέρια με ευωδιαστά λουλούδια!

Να βρει  παρηγοριά ο ερωτευμένος

 σε μια θερμή αγκαλιά 

και να γευτεί  ένα ολοθερμο φιλί!

 Να νιώσει η κόρη 

την γλυκιά   προσμονή  του έρωτα 

κάτω από τα φεγγαρόφωτα αστέρια

 λέγοντας όρκους αγάπης τρυφερούς   !

Ηρθε ο Μάρτης και μαζί φέρνει 

Κόκκινη  κλωστή μπλεγμένη ..

με την άσπρη χωρισμένη  , 

Όπου εχει κόρη

 ακριβή 

Του Μάρτη ο ήλιος

 μην τη δει 

Ήρθε ο Μάρτης,  γδάρτης

 κοντός παλουκοκάφτης , 

τα παλιά παλούκια καίει, 

τα καινούργια ξεριζώνει !

Ο ΜΑΡΤΗΣ (Γεώργιου Βιζυηνού)

Ο Μάρτης βάλλει τ' Απριλιού τα γλαμπυρά φορέματα,

και καταβαίν' απ' τ' αψηλά με των βουνών τα ρέματα, 

κι αυτού που είν' οι κάμποι

φωτοβολά και λάμπει.

Στο σπιτικό τους τα δενδρά ριγούν και συμμαζεύονται,

τ' άνθη στους κόρφους των βαθιά κοιμούνται κι ονειρεύονται,

και τα λουλούδια 'κόμα

δεν βγήκαν απ' το χώμα.

- Δενδρά, ο Μάρτης τα λαλεί, για αφήστε τα καμώματα!

Άνθη, τα μάτια ανοίξετε και βγείτ' από τα στρώματα!

Να ιδείτε τι σας φέρει

το μαγικό μου χέρι!

Εγώ μ' ο μήνας, που γυρνά σε κάθε χρόνου κύλιμα,

και φέρει μόσχους και θωριές εις τ' άνθη μ' ένα φίλημα,

και φέρ' εις κάθε κόρη

ένα καλό αγόρι.

Τ' ακούνε τ' άνθη και κοτούν κι ανοίγουν τα χειλάκια τους·

και μισανοίγουν τα δενδρά τα πράσινα ματάκια τους·

τα ρόδα που κοιτάζουν

φθονούν κι αυτά και σχάζουν.

Τ' ακούει κ' η αμυγδαλιά, κορίτσι κουτοπόνηρο,

κι από τον ύπνο πλανευτή, ερωτεμέν' απ' όνειρο,

πα στα γυμνά της κάλλη

νυφιάτικ' άνθη βάλλει.

- Καλό στον εύμορφο το νιό, που ψες τον ονειρεύθηκα,

που στο γλυκό μου τ' όνειρο είδα πως τον πανδρεύθηκα!

Σαν τι καλά με φέρει

το γκαρδιακό μου ταίρι;

Της φέρνει στρώμ' απ' το Χιονιά κι απ' το Βοριά παπλώματα·

τη νύχτα κάμνουν τη χαρά, και πα στα ξημερώματα

της αγκαλιάς του η πάχνη

την εύμορφην αδράχνει!

Της κάμνει σάβανο χλωμό το νυμφικό της φόρεμα·

της βάνει μοιρολογητή ένα ψυχρό θολόρεμα·

κ' εκείνο κλαί' και σκάφτει,
και ρίχνει και την θάφτει.

 www.doctv.gr]