ΗΡΘΕΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΎ

 

Θύμησες παλιές ξεπηδάν τις βραδιές,
μνήμες από ήχους και μυρωδιές, 
 στιγμές σε ήλιους και βροχές,
βουνά, κάμπους κι ακρογιαλιές.

Ορκίστηκες στο φως, να με οδηγείς 
κρατώντας μου το χέρι, όπου διαβείς.
Μα έβαλες πλώρη, για τ' αστέρια,
μ' άφησες να κοιτώ τα πεφταστέρια.

Αναμνήσεις κρέμασα στ' αστέρια , 
να προσκυνώ, με σταυρωμένα χέρια, 
κοιτώντας το φεγγάρι, να παρακαλώ 
να γυρίσεις πίσω, που σ' επιθυμώ.

Μου ' μαθες πολλά, μα δεν μου 'πες μόνο, 
πώς να ξεφύγω της απώλειας τον πόνο, 
πώς να ζω χωρίς την τρυφερή φωνή σου.
που ν' αναζητώ το μεγαλείο της ψυχής σου.

Ξάφνου αέρας φύσηξε με δυνατή ορμή
κοίταξα την πόρτα, μα ήταν σφαλιστή 
με αγωνία σκούπισα τα  δάκρυά μου 
κι είδα μια σκιά, να 'ρχεται κοντά μου.

Ήρθες στον ύπνο,  πλάι μου στεκόσουν, 

με ανοιχτά φτερά, άγγελος φαινόσουν, 
φως διάχυτο φώτισε την κάμαρά μου, 
γαλήνεψε μεμιάς η δόλια καρδιά μου.

Κύλησε κι αυτό το βράδυ, νοσταλγικό 

μα τη γλυκιά μορφή σου, δεν ξεχνώ  

με τις αναμνήσεις σου, εγώ θα ζήσω, 

μέχρι να 'ρθω, να σε συναντήσω.

ΕΛΈΝΗ