23 Ιουλίου ημέρα μνήμης για τις 102 ψυχές στο Μάτι

 23 Ιουλίου σήμερα , ημέρα μνήμης για τις 102 ψυχές που χάθηκαν στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι 

στις 23 Ιουλίου 2018

Μια μέρα μαύρη που  αποτελεί  ένα από τα πιο τραγικά κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

 Μέσα σε λίγες ώρες, η φωτιά σάρωσε έναν ολόκληρο οικισμό, αφήνοντας πίσω της νεκρούς, τραυματίες, κατεστραμμένα σπίτια και μια χώρα μουδιασμένη από τον πόνο, την οργή και την αδυναμία κατανόησης του απόλυτου χαμού.

😥Για τις 102 ψυχές του Μάτι 😥

Σ’ ένα απόγευμα που μύριζε καλοκαίρι,
ο άνεμος φύσηξε θάνατο,
και η γη έβγαλε κραυγή
μέσα απ’ τις φλόγες.

Οι Σπίθες έγιναν θηρία, κι έκαψαν 
δέντρα σπίτια 
και ανθρώπους – αγγέλους  που εγκλωβίστηκαν στα σπίτια τους,
που δεν πρόλαβαν να φτάσουν στη θάλασσα,
που κράτησαν τα παιδιά τους αγκαλιά 
μέχρι την τελευταία ανάσα,
που έψαχναν δρόμο διαφυγής μέσα σε ένα πύρινο λαβύρινθο.

Μια χώρα θρήνησε 
Για τις  μανάδες , τους πατεράδες,
τους παππούδες και τις γιαγιάδες.
Για τα παιδιά και για τους φίλους που 
δεν γύρισαν ποτέ.

Ο θρήνος δεν ήταν μόνο για το παρελθόν που χάθηκε, αλλά και για το παρόν που αποκαλύφθηκε γυμνό, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόληψη, χωρίς ευθύνη.

Για χέρια που κράτησαν άλλα χέρια,
μάτια που κοίταξαν ουρανό και φωτιά,
αγκαλιές που σφίχτηκαν
σαν τελευταία λέξη πριν τη σιωπή.

Για τα μικρά παιδιά που δεν πρόλαβαν
 να γεράσουν, γονείς που δεν πρόλαβαν να αποχαιρετήσουν,
όνειρα που έλιωσαν
σαν κερί σε πυρακτωμένη γη.

Κι όμως, μέσα στη στάχτη,
κάτι σιγοκαίει ακόμα:
η μνήμη.
Η μνήμη που δεν καίγεται.

Για τις 102 ψυχές του Μάτι  ,
κάθε ανάσα μας, φόρος τιμής.
Κάθε καλοκαίρι, μια υπόσχεση

Να μην ξεχαστεί.
Να γίνει το όνομά τους φως μέσα απ’ το σκοτάδι.
Να μην επαναληφθεί.
Να γίνει η απώλειά τους σπόρος για αλλαγή.

Αιωνία τους η μνήμη.
Και μακάρι η σιωπή που άφησαν πίσω τους να γίνει κραυγή για όλους εμάς.
Να θυμόμαστε.
Να απαιτούμε.
Να προστατεύουμε τη ζωή!