Το Σημάδι του Θεού

💢Το Σημάδι του Θεού 💢

Μια ψυχή μόνη ,  κουρασμένη , πληγωμένη από την κακία του κόσμου ,  προσευχόταν πολλά  χρόνια και  ζητούσε από τον Θεό ένα σημάδι, έστω τόσο δα,  μια απάντηση μέσα στην έρημο της μοναξιάς. 

Κάθε βράδυ άνοιγε την καρδιά της σαν θυρίδα, με δάκρυα και φόβο και περίμενε.

Ώσπου μια μέρα, σαν να της απάντησε ο Θεός, η πόρτα της ζωής της άνοιξε. Μπήκε ένας άνθρωπος που έλαμπε ολόκληρος. με φως αβίαστο,  χωρίς μεγαλοστομίες. 

Έφερνε μαζί του αγάπη, τρυφερότητα· πλησίασε την ψυχή εκεί που κανείς δεν είχε τολμήσει να την  κοιτάξει,  χωρίς να φοβηθεί. Χάιδεψε τις πληγές της και φίλησε με σεβασμό  και καλοσύνη τα  πιο κρυφά και πληγωμένα μέρη της .

Σιγά σιγά, η ψυχή στάθηκε ξανά στα πόδια της. Ένιωσε πως μπορεί να ζήσει, να ελπίσει, να ανασάνει. Ένιωσε να βαδίζουν πλάι - πλάι  μαζί .με ένα ανθρωπο.

Μα τότε, γεμάτη τρόμο μήπως χάσει ξανά όσα βρήκε,  ξύπνησε ο φόβος, ο παλιός φύλακας. Αντί για ευγνωμοσύνη, ήρθε η  άμυνα. 

Άπλωσε τα χέρια και  τον έσπρωξε με βία , τον κλώτσησε και μάτωσε την ψυχή του, την αθωότητά του.

Κι όμως, δεν έπαψε να φέρει φως. Έμεινε για λίγο σιωπηλός,  χωρις να αντιδράσει και  δεν κράτησε μέσα του κακία.  Δεν επέτρεψε στις πληγές της ψυχής να φέρει κι άλλη πληγή . 

Γιατί ήξερε πως όποιος πονάει πολύ, δυσκολεύεται να δεχτεί αγάπη.

Όμως από εκεί και πέρα  τα βήματά του έγιναν πιο προσεκτικά. Άρχισε σιγα- σιγά  να απομακρύνεται από κοντά της. 

Η ψυχή, μόλις έμεινε μόνη πάλι, αισθάνθηκε την αλήθεια της απώλειας και τότε κατάλαβε πως πολλές φορές η σωτηρία δεν είναι κάποιο θαύμα με αστραπές, αλλά μια ζεστή αγκαλιά που περιμένει να την αποδεχτείς και να μοιραστείς κάθε σου συναίσθημα 

Μερικές φορές ο Θεός απαντά στις προσευχές μας όχι με θαύματα, αλλά με ανθρώπους. 

Μα η μεγαλύτερη δοκιμασία δεν είναι να λάβουμε το δώρο, αλλά να το αναγνωρίσουμε και να το κρατήσουμε χωρίς να το φοβηθούμε.

Αλλά όταν πετάς τα δώρα που στέλνει ο Θεός ,  ανθρώπους τρυφερούς  που σε αγάπησαν ανιδιοτελως , είναι σαν να πετάς τον ίδιο τον Θεό.

Γιατί  μια αγάπη που έρχεται  να σκεπάσει τους καημούς σου , είναι πολύτιμη και εύθραυστη. Όταν τη βρεις — έστω και μέσα στην αμηχανία σου — μην κάνεις το λάθος να τη διώξεις ,  κράτα την σφιχτά σαν πολύτιμο θησαυρό.

 Η απόρριψη μπορεί να μοιάζει ασφάλεια, αλλά συχνά είναι η πιο παγωμένη μοίρα.

Δεν χρειάζεται να φοβάται κανείς και να δοκιμάζει  αντοχές ανθρώπων, όταν μπορεί να επιβιώνει με  αγάπη και  τρυφερότητα. 

© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου