Είναι κάτι στιγμές
Είναι κάτι στιγμές
τρυφερές, λεπτές,
σαν κλωστές από μετάξι.
Μπαίνουν μες στη ζωή
σαν απαλό φιλί
που φοβάται μην σε ξυπνάει
Κι όταν σε βρίσκουν εκεί,
στην πιο ήσυχη στιγμή,
σε γεμίζουν φως και προσευχή
Είναι στιγμές που μας μιλούν
σαν μια μεγάλη καρδιά
κι ό,τι αν πέρασε κι έχει χαθεί
το φέρνουν πίσω ξανά
Μένει μια λέξη σιωπηλή,
σαν όρκος που δεν σβήνει·
είν’ η αγάπη αυτή η κλωστή
που ενώνει κρυφά κάθε μίλι
Είναι κάτι ματιές
που λυγίζουν τις βραδιές,
κι ας μην είπαν λέξη ακόμα.
Μοιάζουν με προσευχή
που μόνο εσύ μπορείς
να την στείλεις στου ουρανού το δώμα
Κι όταν με αγγίζεις ξανά,
μοιάζει ο χρόνος με καρδιά
που χτυπά για μας δυνατά
Είναι στιγμές που μας μιλούν
σαν μια μεγάλη καρδιά
κι ό,τι αν πέρασε κι έχει χαθεί
το φέρνουν πίσω. ξανά
Μένει μια λέξη σιωπηλή,
σαν όρκος που δεν σβήνει·
είν’ η αγάπη αυτή η κλωστή
που ενώνει κρυφά, καθε μίλι
Είναι στιγμές που μας μιλούν
σαν μια μεγάλη καρδιά ,
κι ό,τι αν πέρασε κι έχει χαθεί
το φέρνουν πάλι πίσω.
Μένει μια λέξη σιωπηλή,
σαν όρκος που δεν σβήνει·
είν’ η αγάπη αυτή η κλωστή
που μας ενώνει κρυφά κάθε μίλι
Κι αν μια μέρα χαθώ
μες στον κόσμο αυτό,
θα ’ρθω πάλι κοντά σου μ' ένα βλέμμα.
Γιατί όπου κι αν πας,
σαν ανάσα περνάς
να μου δείχνεις το δρόμο για σένα.
Είναι στιγμές που δεν περνούν
κι ας αλλάζει γύρω ο κόσμος
σαν μια αγκαλιά που μένει εκεί
να λέει «είμαι εδώ για σένα ».
Κι όσο υπάρχει αυτή η σιωπή
που μιλάει στην καρδιά μας,
θα ’ναι η αγάπη η μία κλωστή
που ποτέ δεν θα σπάσει για μας.
