Δεν είσαι μόνος

 Δεν είσαι μόνος

Δεν είσαι Μ ό ν ο ς.
Ακόμη κι όταν η σιωπή γύρω σου 
γίνεται βαριά, σαν νύχτα χωρίς άστρα,
κάποια καρδιά χτυπά στον ίδιο ρυθμό
 με τη δική σου.

Δεν είσαι Μ ό ν ος.
Μπορεί να περπατάς σε άδειους δρόμους,
μα πίσω από κάθε πόρτα
, πίσω από κάθε βλέμμα
υπάρχει μια ιστορία που θα μπορούσε
 να συναντήσει τη δική σου.

Όταν λυγίζεις,
όταν οι σκέψεις σου μοιάζουν θάλασσα φουρτουνιασμένη,
θυμήσου: πάντα υπάρχει
 ένα χέρι να πιαστείς, 
ακόμη κι αν δεν το βλέπεις αμέσως.

Δεν είσαι Μ ό ν ο ς.
Οι άνθρωποι που αγάπησες, 
οι στιγμές που σε έπλασαν,
στέκονται δίπλα σου σαν άγρυπνοι φύλακες.
Το φως που χάρισες στον κόσμο
επιστρέφει σε σένα, αργά ή γρήγορα, 
με άλλες μορφές.

Και όταν έρθει η μέρα που θα μιλήσεις,
που θα ανοίξεις την καρδιά σου
 σαν παράθυρο στον ήλιο,
θα καταλάβεις πως κι άλλοι είχαν 
τις ίδιες πληγές,
τις ίδιες νυχτερινές προσευχές.

Δεν είσαι Μ ό ν ο ς.
Είμαστε φτιαγμένοι για να συναντιόμαστε,
για να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον
μέχρι να ξαναβρούμε το φως.
Κράτα αυτό το ψίθυρο μέσα σου,
σαν φανάρι σε σκοτάδι:
κάποιος, κάπου, σε νιώθει.
Κάποιος, κάπου, σ’ ευχαριστεί
 που αντέχεις.

Και Μ α ζ ί 
μπορούμε να κάνουμε τη νύχτα
λιγότερο σκοτεινή.

© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου

Δεν είσαι μόνος ! 

🏵️Μην κλείνεις την πόρτα στο φως το μικρό,🏵️

που απ’ τις χαραμάδες γλιστράει.

Μια στάλα αρκεί, ένα βλέμμα ζεστό,  

κάνει το ξημέρωμα,  με χαρά να ξεκινάει  

Δεν θέλει η ελπίδα μεγάλα φτερά,

μα βήματα που πόνεσαν για να σταθούνε.

Με πίστη, αγάπη, δυο λόγια απλά,

τα όνειρα βρίσκουν πνοή να φανούνε.

Δεν είσαι μόνος, είμαι εδώ κοντά σου,

να κρατήσω τη σκιά σου μακριά.

Σου δίνω τη ζεστασιά μου, την καρδιά μου,

να νιώσεις φως μέσα στη μοναξιά.

Μη σκύβεις το βλέμμα σε μοίρας φωνή,

εσύ χαράζεις τον δρόμο που παίρνεις.

Η πίστη φυτρώνει σε γη γυμνή,

κι ανθίζει εκεί που εσύ την σπέρνεις.

Ας έρθει η Ειρήνη στη γη σιωπηλά,

να φέρει στις μέρες μας χρώμα.

Η αγάπη ν' ανθίζει, σε  κάθε καρδιά 

και να βρίσκει φύλακα το σώμα 

Δεν είσαι μόνος, είμαι εδώ κοντά σου,

να κρατήσω τη σκιά σου μακριά.

Σου δίνω τη ζεστασιά μου, την καρδιά μου,

να νιώσεις φως μέσα στη μοναξιά.

Μια αγκαλιά αρκεί να γλυκάνει τον πόνο,

ένα χάδι, μια λέξη, την ελπίδα   ξυπνά 

Κράτα τη  ανάσα μέσα σου ζωντανή, μόνο 

κι όλα σιγά–σιγά θα γίνουν ξανά χρυσά.

© Ελένη Λούκαρη -Καλαϊτσίδου 

Δεν είσαι μόνος, είμαι εδώ κοντά σου,

να κρατήσω τη σκιά σου μακριά.

Σου δίνω τη ζεστασιά μου, την καρδιά μου,

να νιώσεις φως μέσα στη μοναξιά.