Αφιερωμένο στην μανούλα μου που "ταξίδεψε στη γειτονιά των αγγέλων" 23 Νοέμβρη 2019

Ο  δυνατός πόνος της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου δεν είναι φανερός, γιατί ζει μέσα στα φύλλα της ψυχής και στα κομμάτια της καρδιάς που σπάζουν την ημέρα του χαμού και δεν ενώνουν ξανά.

Πέρασε ένας χρόνος  ακριβώς που έφυγε η μανούλα μου.. έκλεισε τα ματάκια της, στις 23-11-2019, στις 9.10 το βράδυ.. Λόγω της πανδημίας και του εγκλεισμού δεν μπορέσαμε να αποδώσουμε στη μνήμη της το καθιερωμένο μνημόσυνο, αλλά το τρισάγιο το κάναμε στο μνήμα της.  

Δεν θα ξεχάσω τα χάδια της, το τρυφερό της άγγιγμα, το χαμόγελό της. Μου λείπει το πρωινό της τηλέφωνο, που ρώταγε πώς είμαι˙ γιατί είμαι  δοτικός άνθρωπος και να της αγοράσω ότι ήθελε. 

Δεν την αποχωρίστηκα, δεν την έχασα. Γιατί δεν έφυγε από κοντά μου.. Την μυρωδιά της ακόμα θυμάμαι, τους χορούς που μου μάθαινε,  την αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους, τους μικροκαυγάδες μας. Τα όμορφα  ταξίδια στη μνήμη και την ιστορία του νου πάντα θα μου τη θυμίζουν.

Δεν θα ξεχάσω την προσφορά της στο μεγάλωμα του γιου μου . 

Δεν θα ξεχάσω  τα γλυκά που έκανε, τα μελομακάρονα, και τους ωραίους, κουραμπιέδες, τις πίτες,  το σαραγλί. Ετοίμαζε και το κοτόσουπα, για να φάμε το πρωί των Χριστουγέννων μετά την εκκλησία, τους λαχανοντολμάδες, τις τρεις βασιλόπιτες την ημέρα της Πρωτοχρονιάς  ..έκανε μία για τη καθεμιά μας. Τα ρούχα που μας έραβε γιατί ήθελε να μας βλέπει πάντα καλοντυμένες. Ήταν πολύ "χρυσοχέρα".  

Δεν θα ξεχάσω τα όμορφα εργόχειρα που μας χάρισε και τα όμορφα πλεκτά της. Δεν πρόκειται να ξεχάσω τίποτε από αυτά που μας πρόσφερε απλόχερα και αυτά που μπορούσε να προσφέρει αλλά δεν πρόσφερε..

Αχ μανούλα μου γλυκιά μου λείπεις… 

Θέλω να μάθω, πού βρίσκεσαι, αν είσαι καλά, αν με σκέφτεσαι, αν με αγαπάς ακόμα, αν με θυμάσαι … Σ’ αγαπάω πολύ μανούλα μου και σου ζητώ συγνώμη για όλες τις φορές που σε πίκρανα και σε στεναχώρησα, άνθρωπος είμαι κι εγώ, δεν είμαι τέλεια. 

Θα ήθελα να ξέρω αν μου έχεις συγχωρήσει τις στιγμές όλες,  που σε πίκρανα και σε στεναχώρησα,  όπως  συγχώρεσα και εγώ τις δικές σου. Ειλικρινά μανούλα μου, δε το έκανα επίτηδες... και ποτέ μα ποτέ δεν επηρέασε την αγάπη που σου είχα... κι έχω ακόμα. Είσαι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ...

Αχ μανούλα μου γλυκιά..

Θα σμίξουν κάποτε τα βήματά μας, θα ξοδέψουμε γέλια μαζί συνωμοτικά πάλι, θα έχω το χέρι μου στον ώμο σου. Θα είμαστε μαζί σε πολλά πανηγύρια και κάθε πρωί θα είναι μια αγαπημένη καλημέρα. 
Γιατί είσαι κοντά μου, γιατί έχεις πάντα μια στέγη στην καρδιά μου.. 
Δίκαιη στη γαλήνη σου, με φράχτες από λουλούδια αγάπης, σίγουρη θέση σαν άστρο, στον ουρανό της αγάπης μου..

Τις τελευταίες μέρες μου έλεγες ότι με αγαπάς, μας αγαπάς όλους και μας ευχαριστούσες  για ότι κάναμε για σένα...

Σε αγαπάμε πολύ μαμά.. Μας λείπεις μαμά μου ..
Να μου φιλάς κάθε μέρα το μπαμπά μου και πες του.. ότι τον αγαπάμε πολύ και μας λείπει..
Ήθελες να σου λέμε το αγαπημένο σου τραγούδι 
Άστα τα μαλάκια σου ανακατεμένα¨. 
 
Σου το αφιερώνω  μανούλα μου γλυκιά!
 
Ας είναι αιώνια η μνήμη σου κι ας ζήσεις ανέμελα σε Παραδεισένιους τόπους...