Καθε πρωί ανοίγω την τηλεόραση να δω ειδήσεις
ένας κόμπος με σφιγγοδένει με θλιβερές συζητήσεις
δεν μπορώ να ζώ, μια ζωή γεμάτη αγωνία
στίχους γράφω, ίσως κάποιοι δώσουν σημασία .
Βλέπω, σε σπίτια και βιτρίνες, βόμβες να πέφτουν βροχή
ουρλιαχτά από σειρήνες, κόσμο να τρέχει να κρυφτεί.
Παιδιά να κοιτούν θλιμμένα, με αίματοβαμμενα κορμιά
γονείς με μάτια δακρυσμένα, να θρηνούν νεκρά παιδιά.
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου απ' την αρχή, σαν παιδί
Θέλω μια ηλιαχτίδα το πρωί να μου χαϊδεύει το κορμί
πουλιά να με καλημερίζουν με ένα τραγουδι μελωδικό
για ένα κόσμο αγαπημένο, ανθρώπινο κι ειρηνικό.
Θέλω να ζήσω τη ζωή που ποθώ και λαχταρώ
δεν ζητώ τίποτε άλλο , παρά μόνο σαν παιδί ν' ονειρευτώ
ένα καταγάλανο ουρανό με ένα ήλιο φωτεινό
ένα κήπο εωδιαστό, με πουλιά, με δυόσμο και βασιλικό.
Μέσα του παιδιά να τριγυρνάνε, όλα ευτυχισμένα
μια ζωή να ζουν όλα μονιασμένα κι αγαπημένα
να βασιλεύει μέσα στο παιχνίδι τους Ειρήνη
και στην ψυχούλα τους αγάπη, σεβασμός και καλοσύνη .
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου απο την αρχή, σαν παιδί
μαζί με σένα να φυτέψω της ζωής μας το δεντρί
Εγώ και εσύ να έχουμε στη ψυχή μοναδικό σκοπό
να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο ανθρώπινο, ειρηνικό!
Όλοι μαζί, ναμαστε πάντοτε χαμογελαστοί
η κάθε μέρα μας να φαντάζει σαν γιορτή
με χαμόγελα στα μάτια κι αγάπη στην καρδιά
όπως αληθινά αγαπάνε μόνο τα μικρά παιδιά!
No comments:
Post a Comment