Σήμερα ζούμε σε μια κοινωνία που, σιγά
σιγά εμείς οι ίδιοι καταστρέφουμε τις
πραγματικές αξίες της ζωής.
Έχουμε πάψει να εκτιμούμε όσα μας δίνονται και συμπεριφερόμαστε ψυχρά, χωρίς σεβασμό στα αισθήματα των άλλων, χωρίς να θέλουμε να μάθουμε τι σημαίνει να δίνεις αγάπη χωρίς να παίρνεις ! Ανιδιοτελή! Άπειρη !
Πολλές φορές βλέπω γύρω μου ανθρώπους να εκφράζουν το "σ' αγαπαώ " με πολύ ευκολία.
Να πιπιλίζουν σαν καραμέλα στα χείλη τους μια τόσο σημαντική φράση, χωρίς να αισθαναισθάνονται το πραγματικό νόημά της!
Η δική μου η αγάπη, απέναντι στους ανθρώπους μου, τις περισσότερες φορές, δεν περιγραφόταν με λέξεις. Προσπαθούσα πάντα να την δείχνω, με πράξεις. Γιατί μετά από κάθε έκφραση αγάπης γαλήνευε και ηρεμούσε η ψυχή μου .
Τι σημαίνει άραγε Ανιδιοτελή αγάπη :
❤Να είσαι δίπλα στον άλλον σε κάθε του βήμα, και όχι να το βάζεις στα πόδια με την πρώτη στραβή!
❤Να αγαπάς τον άλλον στα καλύτερα του και να δυναμώνει ακόμη περισσότερο στα δύσκολα του!
❤Να γνωρίζεις όλες του τις πλευρές, τα προτερήματα και τα ελαττώματα του, αλλά να μη θες να τον αλλάξεις!
❤Να γνωρίζεις τις ικανότητες του και να του τις υπενθυμίζεις προκειμένου να μην το βάζει ποτέ κάτω!
❤Να είσαι περήφανος και να χαίρεσαι με την χαρά του άλλου!
❤Να κρατάς το χέρι του άλλου στη βροχή, να διασκεδάζετε στη θέα του ουρανίου τόξου και να επιβιώνετε μαζί ύστερα από κάθε καταιγίδα.
Γιατί όταν αγαπάς κάποιον, αληθινά, η κάθε ατέλεια πάνω του δεν αποτελεί πρόβλημα.
Ερωτεύεσαι την ψυχή του, αγαπάς τα ελαττώματα του.
Δεν προσπαθείς να τον αλλάξεις, δεν φεύγεις στην πρώτη δυσκολία. Ειδικά, όταν η αγάπη σου για κάποιον είναι ανιδιοτελής!
Όμως εύλογο το ερώτημα αν υπάρχει "ανιδιοτελής αγάπη" άραγε;
Υπάρχει σήμερα εκείνος ο άνθρωπος που μπορεί να υπομένει χωρίς να παίρνει ανταπόδοση ;
Η αλήθεια είναι όμως ότι όλοι είμαστε και θύτες και θύματα.
Μια σχέση μπορεί να εξελιχθεί όμορφα γεμάτη αγάπη, όταν ο καθένας από τα μέλη της βοηθάει τον άλλον να ξεπεράσει τις προσωπικές του δυσκολίες με περίσσεια διάθεση για αυτοκριτική . Αλλιώς το κάθε μέλος αυτής της σχέσης θα αναλωθεί σε ένα ανούσιο αγώνα απόδειξης το ποσό ανιδιοτελής είναι η δική του η αγάπη από την αγάπη των άλλων μελών.
Σε ένα αγώνα όμως της απόδειξης τελειότητας κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος, γιατί καμμία αγάπη δεν ειναι ανιδιοτελής και για να γίνει, θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαία συνεισφορά από όλα τα μέλη για την ιδιοτέλεια της αγάπης.
Όμως η ζωή είναι τόσο παράξενη.
Φωτίζεται και σκοτεινιάζει.
Λάμπει αλλά και σβήνει.
Σαν τα αστέρια του ουρανού, που τον φωτίζουν το βράδυ και που όμως εξαφανίζονται όταν ο ήλιος κάνει την εμφάνισή του.
Ακόμα όμως και στη σκοτεινιά της υπάρχουν αιχμές φωτός, που κάπου θα τις δεις, αν ψάξεις.. να σου δείχνουν το δρόμο της αγάπης !
