Γλυκιά είσαι, Ζωή!

💢  Γλυκιά είσαι, Ζωή!

Πόσο γλυκιά είσαι, ζωή, 

όταν ανοίγεις απαλά 

τις πόρτες της αγάπης.
Όταν αφήνεις την καρδιά 

να χτυπά κοντά σε όσα ποθεί,
όταν τα χρόνια τρέχουν σαν ποτάμι
και πάλι δεν φοβάσαι το πέρασμά τους
γιατί κρατάς στα χέρια σου,

 το δώρο του τώρα.

Είναι στιγμές που μια λέξη «σ’ αγαπώ»
 αρκεί να σπάσει τη σιωπή,
να κάνει τα μάτια να λάμπουν,
να δώσει φωνή σε χείλη που τρέμουν 
από λαχτάρα.
Τότε δεν μιλούν οι άνθρωποι— τα φιλιά 
Κι όλα όσα δεν ειπώθηκαν
γίνονται ανάσα πάνω στην ψυχή.

Ένα χάδι στα μαλλιά,
ένα άγγιγμα σαν πρωινή ηλιαχτίδα,
φέρνει ζεστασιά σε όλο το σώμα.
Σαν να ανοίγει μέσα σου 

ένα παράθυρο στο φως,
και η ελπίδα μπαίνει 

χωρίς να χτυπήσει την πόρτα.

Κι όταν κρατάς στην αγκαλιά σου
το ίδιο το νόημα της ζωής σου,
μια παρουσία που γεννά φως,
η ψυχή σου λάμπει στον αυγερινό

και γίνεται κρυστάλλινη,

 διάφανη, καθαρή.

Είναι γλυκό να σε αγαπούν—
να βλέπεις στα μάτια του άλλου 

τις δικές σου τρικυμίες , να ησυχάζουν.
Να τρέμουν τα χείλη του όταν σε ζητούν,
να σε πονούν και να σε προστατεύουν,
να γίνονται άνοιξη πάνω στη ψυχή  σου.

Πόσο γλυκιά είσαι, βρε ζωή,
όταν χαρίζεις ζωή.
Τότε γίνεσαι ήλιος:
όχι για να καίεις,
αλλά για να φωτίζεις
κι απ’ τη λάμψη σου
να βρίσκει ο καθένας 

τον δρόμο να αγαπήσει.

© Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου