Η άδικη φυγή σου ήρθε μια νύχτα φοβερή,
μου στέρησε τα πάντα, μου λάβωσε την ψυχή.
Ξεμάκραινε τόσο ξαφνικά η όμορφη θωριά σου,
χωρίς ένα αντίο, πήρες την στράτα τη δικιά σου.
Ώρες αγωνιούσα να ακούσω ένα τηλεφώνημά σου,
μα μες τα συντρίμμια και αποκαίδια πλανιόταν η σκιά σου.
Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ, σαν σβούρα γυρίζει στα μυαλά μου,
μα απάντηση καμιά, δεν παίρνω καρδιά μου.
Αχ και να 'βλεπα πάλι την λαμπερή μορφή σου,
να άκουγα την όμορφη κελαιδιστή φωνή σου,
με τα χέρια απλωμένα, το Θεό παρακαλώ
με δάκρυα στα μάτια, να " γύριζες" ζητώ.
Γύρω βαθύ σκοτάδι, στάχτη και καταχνιά
" Έφυγες" και δεν σε έχω πια στην αγκαλιά.
Η πνοή σου έσβησε για πάντα απ' την καρδιά σου,
στο βωμό του κέρδους, θυσιαστήκαν τ' όνειρά σου.
Παιδί μου γλυκό μην φοβηθείς του απείρου το σκοτάδι,
γίνε λαμπρό αστέρι κι άφησε στον ουρανό σημάδι
ζωγράφισε με ασημόσκονη ένα μικρό σταυρό,
να με φωτίζει κάθε νύχτα, να 'ρχομαι να σε βρω ..
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ- ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ
