Στης ξακουστής Μακεδονίας την καρδιά,
λάμπεις, Θεσσαλονίκη μου γλυκιά
Με τον Λευκό Πύργο. φάρο στο σκοτάδι,
Κι η ιστορία σου ακριβό μαργαριτάρι.
Πόλη αγιασμένη, δόξα των καιρών,
του Αγίου Δημητρίου των φρουρών.
Απ’ τη Βεργίνα ως την Πιερία,
σε υμνεί η κάθε προσευχή κι ιστορία.
Θεσσαλονίκη, φλόγα μου κρυφή,
στη Μακεδονία στέκεις. στην κορφή.
Με την πίστη σου και τη λεβεντιά,
γίνεσαι τραγούδι, δάκρυ και χαρά.
Θεσσαλονίκη, μάνα μου γλυκιά,
του Βορρά στολίδι, της ψυχής φωλιά.
Βήματα αγίων και μαρτύρων Με λιβάνια
αντηχούν στους ναούς με περηφάνεια
Και της Μακεδονίας οι παλμοί,
γίνονται προσευχή μες. στη σιγή.
Με τη Βυζαντινή σου την ψυχή,
και τον Θερμαϊκό. να σου μιλεί,
στέλνεις στον κόσμο ένα φιλί
με πίστη, μνήμη και ζωή.
Θεσσαλονίκη, φλόγα μου κρυφή,
στη Μακεδονία στέκεις. στην κορφή.
Με την πίστη σου και τη λεβεντιά,
γίνεσαι τραγούδι, δάκρυ και χαρά.
Θεσσαλονίκη, μάνα μου γλυκιά,
του Βορρά στολίδι, της ψυχής φωλιά.
