Το δένδρο που λύγισε

 

Το δένδρο που λύγισε 

Σε ένα λιβάδι στεκόταν ένα μεγάλο δέντρο, 
περήφανο και ψηλό. 
Τα κλαδιά του υψώνονταν στον ουρανό και όλοι 
οι περαστικοί θαύμαζαν τη δύναμή του.
Μα ένα καλοκαίρι ήρθε καταιγίδα. 
Ο άνεμος ορμητικός, η βροχή βαριά,
 κι όλα γύρω λύγιζαν. 
Το μεγάλο δέντρο στάθηκε σκληρό και αλύγιστο.
— «Δεν θα υποχωρήσω!» φώναξε.
Ο άνεμος δυνάμωσε, οι ρίζες του τεντώθηκαν,
 κι όταν η καταιγίδα answer, το δέντρο είχε σπάσει
 ένα μεγάλο κλαδί του.

Λίγο πιο πέρα υπήρχε μια ιτιά. 
Όταν φύσηξε ο ίδιος άνεμος, εκείνη έσκυψε τα κλαδιά της και άφησε τον άνεμο να τα παρασύρει.
 Όταν η καταιγίδα τελείωσε, 
η ιτιά στεκόταν ολόκληρη, άθικτη.
Το μεγάλο δέντρο την κοίταξε με απορία:
— «Πώς άντεξες, ενώ εγώ πληγώθηκα;»
Κι εκείνη απάντησε ήρεμα:
— «Η δύναμη δεν είναι πάντα στο να αντιστέκεσαι. 
Μερικές φορές είναι στο να ξέρεις
 να σκύβεις ταπεινά. 
Ταπεινότητα δεν σημαίνει αδυναμία· 
είναι σοφία που σώζει».
Κι από τότε το μεγάλο δέντρο έμαθε. πως η πραγματική δύναμη κρύβεται 
στην ευλυγισία και στην καλοσύνη, 
όχι μόνο στην περηφάνια.

---

Δίδαγμα:

Η ταπεινότητα δεν μειώνει την αξία· τη μεγαλώνει. Όπως το δέντρο που σκύβει για να σωθεί, έτσι κι ο άνθρωπος που σκύβει από καλοσύνη γίνεται πιο δυνατός από εκείνον που μένει αλύγιστος.