Η δοκιμασία του νέου

 Η δοκιμασία του νέου 

Σε μια γη που τη σάρωναν οι άνεμοι, ζούσε ένας νέος που ήθελε να μάθει ποιοι τον αγαπούσαν αληθινά.

«Θα τους δοκιμάσω» έλεγε. «Όποιος αντέξει, αυτός είναι άξιος να μείνει δίπλα μου».

Μια νύχτα πήγε σε έναν σε σοφό  γέροντα που μιλούσε με τα αστέρια. Οι άνθρωποι συνήθιζαν να τον επισκέπτονται για να τους δώσει συμβουλές στις δυσκολίες τους.

— Θέλω να μάθω ποιοι είναι δυνατοί δίπλα μου. Σκέφτομαι να τους δοκιμάσω, να τους σπρώξω στα όριά τους, για να δω αν αξίζουν να σταθούν κοντά μου"  είπε στον γέροντα 

 Ο γέροντας χαμογέλασε και  τον οδήγησε στον κήπο του. Εκεί, ανάμεσα σε πέτρες, υπήρχαν δύο άνθη. Το ένα το ποτίζε καθημερινά με τρυφερότητα κι αγάπη· το άλλο το άφηνε στον ήλιο χωρίς νερό, «για να αντέξει». Το πρώτο άνθιζε όλο και πιο πολύ, το δεύτερο μαράζωνε.

— "Βλέπεις παιδί μου "; του είπε. 

Το ένα το  πότιζα κάθε μέρα με σταγόνες νερού , αγάπης  και τρυφερότητας και άνθιζε  συνεχώς γεμάτο χρώματα κι αρώματα. 

Το άλλο το άφησα νηστικό στον ήλιο, «για να δοκιμάσω την αντοχή του· και αυτό λύγισε, μαράθηκε, έγειρε στη σιωπή.

Δεν χρειάζεται κανείς να δοκιμάζει αντοχές ανθρώπων, όταν μπορεί να επιβιώνει με αγάπη και τρυφερότητα. Η αληθινή δύναμη δεν φαίνεται και δεν μετριέται με τις πληγές που προκαλείς, αλλά στο άνθισμα που βοηθάς να γεννηθεί."

Ο νεαρός κατάλαβε και από τότε, αντί να «δοκιμάζει» όσους αγαπούσε, έμαθε να τους αγκαλιάζει. Και είδε ότι η αγάπη, όταν τη μοιράζεις, κάνει τους ανθρώπους πιο δυνατούς απ’ όσο θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν με δοκιμασίες.

Γιατί έμαθε ότι όποιος δίνει αγάπη, χτίζει γύρω του κήπους.

Και οι κήποι είναι πάντα πιο δυνατοί από τις ερήμους.

© Ελένη Λούκαρη -  Καλαϊτσίδου