Σκέψεις και συναισθήματα της φυγής των νέων μας στο εξωτερικό

Σήμερα Τετάρτη 5 Ιουνίου συναντηθήκαμε με τις αγαπημένες μου φίλες και συμμαθήτριες για το καθιερωμένο καφέ της ξεγνοιασιάς. Οι περισσότερες από τις παρούσες φίλες παρευρεθήκαμε και τη Δευτέρα 3 Ιουνίου  το βράδυ στην συναυλία του Πολιτιστικού συλλόγου Προμηθέα, οι μισές σαν θεατές και οι άλλες μισές συμμετείχαμε στη χορωδία του συλλόγου όπως:

Όπως καταλαβαίνετε το κυριότερο θέμα συζήτησής μας ήταν να εκφράσουμε τα συγχαρητήριά μας και το θαυμασμό μας  στις φίλες μας  που συμμετείχαν  στη συναυλία " Μιλώ για τα παιδιά μου"  που παρακολουθήσαμε την Δευτέρα 2 Ιούνη το απόγευμα στο Χώρο τεχνών ,  του Πολιτιστικού Συλλόγου "Προμηθέα " 

Ήταν ένα ηθογραφικό λυρικό άσμα για τη μετανάστευση των ανθρώπων και ειδικά των νέων μας στο εξωτερικό, τη ξενιτιά. περισσότερα εδώ.

Ήταν μια φανταστική συναυλία την οποία ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης πολύ  ικανότατος πιανίστας, συνθέτης, ενορχηστρωτής και διευθυντής, γιος του φίλου και συναδέλφου μου Νίκου Ιωσηφίδη μαθηματικού,  μας παρουσίασε με πολύ όμορφο τρόπο ξεδιπλώνοντας και αναδεικνύοντας με ευαισθησία και συναισθηματισμό τη σύγχρονη φυγή των Ελλήνων σε ξένους τόπους. Μια όμορφη βραδιά που με τη σύμπραξη μουσικών ακουσμάτων, ποίησης και χορού που μας εντυπωσίασε  και μας προκάλεσε πολλά  συναισθήματα βαθιάς συγκίνησης, στοχασμών και σκέψεων που ήθελα να μοιραστώ σήμερα στη συνάντηση του καφέ.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε  έντεχνα και παραδοσιακά τραγούδια από την Ελλάδα και όχι μόνο. Τα κείμενα επιμελήθηκαν η Χαρούλα Καρολίδου και ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης, ενώ ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Όλγα Απαζίδου, Σοφία Γκότση και Αντώνης Καρολίδης. Χόρεψαν  οι Βάσω Μιχαηλίδου, Ιορδάνης Μπεκτασιάδης, Μάτα Αφεντούλη, Γιάννης Γαλιάτσος και παιδιά από το Φυτώριο του ΑΟΡΓ.

Θερμά συγχαρητήρια αγαπημένες γλυκιές μου συμμαθήτριες μας κάνατε υπερήφανες !!
Θερμά συγχαρητήρια στον Αλέξανδρο Ιωσηφίδη και σε όλους τους συμμετέχοντες και χορηγούς!! 
Ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη και συγκινητική βραδιά που μας χαρίσατε   δίνοντας το καλύτερο εαυτό σας !!
Τα συναισθήματα που νιώσαμε και το νόημα της συναυλίας θα μας μείνουν αξέχαστα!!
Με αυτό το συγκινητικό  τραγούδι  "Ο τόπος" ξεκίνησε η συναυλία "

Εκεί που η γη τελειώνει κι αρχίζει ο ουρανός, 

αυτός ο τόπος μόνο δεν είναι κανενός, εκεί είναι πάντα μόνο μες στο όνειρο οι ψυχές, τις νύχτες που κρυώνουν και νιώθουν μοναχές.
Κανένας δεν τον ξέρει, και δεν τον μελετά’ αυτός που υποφέρει, τον ψάχνει και ρωτά.
Εκεί που σβήνει η μνήμη, κι αρχίζει να ξεχνά, αυτός ο τόπος μόνο, δεν είναι πουθενά, 
Κανένας δεν τον ξέρει, και δεν τον μελετά

μ’ αυτός που υποφέρει, τον ψάχνει και ρωτά.

Μια πολύ όμορφη εκτέλεση του τραγουδιού "Τζιβαέρι¨ από τη φίλη και συμμαθήτριά μας Σόφη Παπαδοπούλου Πραπαβέση σολίστ  της χορωδίας

Μια πολύ όμορφη εκτέλεση του Τραγουδιού "Ξενιτιά" από το συμμαθητή μας Νίκο Τρομπούκη σολίστ  της χορωδίας

Όπως όλα τα κοινωνικά προβλήματα έτσι και η ξενιτιά έχει τα υπέρ και τα κατά ενός προβλήματος. Αρκεί να είμαστε αισιόδοξοι και να αναζητούμε τις καλλίτερες λύσεις. 
 Το να εγκαταλείψει ένας άνθρωπος οικειοθελώς την πατρίδα του αναζητώντας ένα νέο τόπο για να ζήση, που θα του προσφέρει κάτι διαφορετικό ή κάτι περισσότερο απ’ ό,τι η δική του χώρα αποτελεί μια συνήθη επιλογή, όχι μόνο της σύγχρονης εποχής αλλά και κάθε περιόδου της ανθρώπινης ιστορίας. 

Εγώ θυμάμαι τα 3 μεγαλύτερα αδέλφια της γιαγιάς μου Κλεοπάτρας, αναγκάστηκαν να πάνε στην Αμερική μετά τους  πόλεμο 1912 , γιατί είχαν 3 αδελφές να παντρέψουν και ήταν ορφανά από πατέρα . Ζήσανε στη Πενσιλβανία  όπου δημιούργησαν τη δική τους περιουσία  και οικογένεια και δεν ξαναγύρισαν ποτέ στην Ελλάδα.  Η γιαγιά μου μας έλεγε ότι περίμεναν με χαρά  τον ταχυδρόμο να τους δώσει το τσεκ ή το γράμμα από τα αδέλφια της.

Όταν λοιπόν άκουγα τα τραγούδια και παρακολουθούσα το όμορφο σκηνικό που μας παρουσίασαν  και στρέφοντας τα μάτια στο ακροατήριο είδα κάποιοι να βουρκώνουν. Τότε στο μυαλό μου δημιουργήθηκε το δικό μου σκηνικό. Πόσοι από εμάς,  από  εσάς  φίλοι  και φίλες μου που συμμετείχατε σε αυτή την όμορφη εκδήλωση  έχετε  τα παιδιά σας στο εξωτερικό ή ζείτε μόνιμα και εργάζεστε με επιτυχία. Επίσης θυμήθηκα  πόσοι  από εμάς με μια βαλίτσα στο χέρι ταξιδεύουμε στο εξωτερικό 2 και 3 φορές το χρόνο για να δούμε τα παιδιά μας. 
 Η  Μαριάννα η παιδική μου φίλη,  εγκατέλειψαν πριν 45 χρόνια οικογενειακώς  την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Βοστόνη, και δημιούργησε μια όμορφη επαγγελματική και οικογενειακή ζωή από το μηδέν, με την οποία μιλάμε μέσω των κοινωνικών δικτύων. Όμως δεν κρύβουμε και οι δύο τι μεγάλη  λαχτάρα και νοσταλγία  για να ξανασυναντηθούμε!!
Η  Αγαθή  όπου ζει στην Αμερική, που έχω να δω από τότε που τελειώσαμε το Γυμνάσιο, ζει μόνιμα στη Ν.Υόρκη με άριστη οικονομική και οικογενειακή αποκατάσταση  και νοσταλγώ να τη ξανασυναντήσω. 
Η Μάρθα  που μένει οικογενειακώς στο Κάιρο εδώ και 40 χρόνια μετά από άριστη επαγγελματική και οικογενειακή  αποκατάσταση ,  δεν έπαψε να μας νοσταλγεί και να μας επισκέπτεται. 
Η Ελένη  πριν ένα μήνα γύρισε από τη Σουηδία, όπου ζει η κόρη της με τα παιδιά της . Θυμήθηκα τις όμορφες περιγραφές της για τη ζωή τους εκεί στα ξένα, τις ευτυχισμένες μέρες που περνά μαζί τους , όταν τους επισκέπτεται. Μου είπε μάλιστα  η φυγή της κόρης στο εξωτερικό ήταν καθαρά θέμα δικής της επιλογής αφού, έζησε στην αρχή 4 χρόνια στο Λονδίνο έψαχνε πια χώρα στην Ευρώπη έχει υψηλότερο βιοτικό επίπεδο για να εγκατασταθεί μόνιμα. Ήταν θέμα χαρακτήρα δυναμισμού κι αυτοπεποίθησης που τη διέκρινε από μικρή την κόρη της, πράγμα που τη χαροποιεί ιδιαίτερα και την κάνει υπερήφανη για τις επιλογές της. 
Η Μαρία  έχει κόρη που λείπει αρκετά χρόνια από την Ελλάδα όταν πήγε  για  σπουδές στην Αγγλία όπου παρέμεινε και εργάζεται εκεί με επιτυχία και δεν επιθυμεί να επιστρέψει στην Ελλάδα .
Η Αθηνά πριν 2 μήνες   πήγε στη Γερμανία να δει τη κόρη της και το νέο της εγγόνι όπου διαμένει μετά από σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση.
Η  Λίτσα που αυτές τις μέρες βρίσκεται στη Κοπεγχάγη στη κόρη της όπου διαμένει εκεί μετά από σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση. 
Η Αννα  που πριν από ένα χρόνο ο γιος της εγκαταστάθηκε στη Γερμανία οικογενειακώς σαν  μετανάστης και θυμήθηκα τη λαχτάρα της  να πάει κοντά τους όταν μπορέσει. 
Η Βαγγελιώ έχει την κόρη της στην Ιταλία,  όπου πήγε για σπουδές και παρέμεινε εκεί γιατί εργάζεται με επιτυχία .
Η Σοφία  έχει το γιο της στην Αμερική , όπου κάνει το διδακτορικό του με υποτροφία. 
Η Μαρία  έχει την μία κόρη της στη Γερμανία και ετοιμάζονται να φύγουν και οι άλλες δύο για καλύτερες σπουδές. 
Με μια βαλίτσα όνειρα λοιπόν οι νέοι της χώρας μας και όχι μόνο, επιζητούν όχι μια θέση στον ήλιο, αλλά μια θέση στο φως. Ποιος όμως ξέρει τι τους περιμένει και εκεί; 

Οι νέοι μας που φεύγουν στο εξωτερικό σίγουρα βλέπουν στην αρχή μόνο εμπόδια και δυσκολίες στην εγκατάσταση και στην προσαρμογή τους. Όπως επίσης δύσκολη είναι η ζωή αυτών των ανθρώπων που αφήνουν πίσω τους. Δεν είναι εύκολη υπόθεση  να ζεις σε μια χώρα τελείως διαφορετική στην όψη, στο χρώμα, στον χαρακτήρα. Ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση είναι να  χάσεις  τα προσφιλή σου πρόσωπα, γονείς, αδέλφια, συγγενείς, την αγαπημένη σου, ή τον αγαπημένο σου, τους φίλους σου!! Όταν χάσεις τον τόπο που γεννήθηκες, το περιβάλλον σου, τη γειτονιά σου και τους δρόμους που περπάτησες, όπου κάθε γωνιά σου θυμίζει και μια αγάπη !!
Όταν τα μάτια σου δεν αντικρίζουν το τοπίο που αντίκριζες κάθε μέρα, όταν χάσεις οτιδήποτε απ’ όλα αυτά, είναι και μια νοσταλγία,  τότε η νοσταλγία γίνεται μελαγχολία, πόνος, πλήξις αφόρητη που σε πνίγει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Όταν βλέπεις έναν χαρούμενο κόσμο γύρω σου να ατενίζει τη ζωή με χαμόγελο, με θάρρος και αισιοδοξία γιατί δεν του λείπει τίποτα απ’ όλα αυτά που έχεις χάσει εσύ, τότε είναι που αισθάνεσαι ότι είσαι μόνος και ξένος σε  αυτόν λαόν. Όταν ακόμη γνωρίζεις πως μια μάνα σε περιμένει εκεί πίσω στην γαλανή Πατρίδα με την ελπίδα να γυρίσεις τώρα, ή  ακόμη πριν κλείσει τα δακρυσμένα μάτια της, σπαράζει την καρδιά σου που της δίνεις έναν τέτοιο πόνο με το να της στερείς την παρουσία σου εκεί. 
Πόσο δύσκολο όμως είναι για ένα γονιό να έχει να δει πολλά χρόνια το παιδί του, ή να το βλέπει 2 ή 3 φορές το χρόνο και να σκέπτεσαι ότι ζει μόνος του σε ξένο τόπο, αν τρέφεται κανονικά, ποιες είναι οι συναναστροφές του, πως είναι η υγεία του.

Όμως  τη μοναξιά και όλα αυτά που έχασες πρέπει να ξέρεις να τα διαχειριστείς.  Η μοναξιά για πολλούς είναι ευπρόσδεκτη, για άλλους ανυπόφορη, αλλά είναι μια χρήσιμη ευκαιρία να ανασυνταχθείς, να προσηλωθείς στους στόχους και σε αυτά που έχουν προτεραιότητα και ίσως να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου. Χρειάζεται αρκετή υπομονή, χρόνο, ανοιχτό μυαλό και παρατηρητικότητα για να ξαναδημιουργήσεις τον κοινωνικό σου κύκλο από το μηδέν, ιδίως όταν οι συνθήκες δεν ευνοούν τέτοιες ζυμώσεις.

Πριν φύγουν έξω οι νέοι μας να σκεφτούν αρκετά, όχι μόνο τις επαγγελματικές, αλλά και τις κοινωνικές συνιστώσες της επιλογής τους. Είναι η πόλη φιλική προς τους ξένους; Έχουν ήδη κόσμο γνωστό εκεί που θα βοηθήσει στην ένταξή τους; Είναι το επαγγελματικό περιβάλλον τέτοιο που να προάγει ίσες ευκαιρίες σε όλους; Πολλοί  λένε: «Οτιδήποτε θα είναι καλύτερο από αυτό που ζω εδώ». Ίσως. Καλό είναι όμως να λαμβάνουμε υπόψιν ότι το να παλεύεις χωρίς την ψυχολογική αποσυμπίεση της άμεσης επαφής με δικούς σου ανθρώπους έχει κόστος.
Αν όμως επιλέξουν να κάνουν κάτι με ενθουσιασμό, επιμονή και πολλή προσπάθεια, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να υπερβούν όλες αυτές τις δυσκολίες , να αυτοδημιουργηθούν, να προκόψουν και μάλιστα μπορεί να βοηθήσουν και άλλους. Με τις σωστές επιλογές και πολύ προσπάθεια όλα αυτά θα είναι μια ωραία ανάμνηση. 

Ο Έλληνας  του εξωτερικού, λοιπόν, ανεξάρτητα από την καταγωγή του ή ακόμη και από τη σταδιοδρομία του στη Γερμανία, Αγγλία, Σουηδία, την Αυστραλία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ανδρωθεί μέσα στον ορίζοντα των ανοιχτών αγορών. Έχει μάθει ότι για να προοδεύσει πρέπει να δουλέψει, να μορφωθεί, να αποδίδει και να σέβεται τους νόμους και τους κανόνες που έχουν θεσπίσει οι χώρες που τον φιλοξενούν. Η επιτυχία του λοιπόν, είναι το προϊόν μιας άμιλλας και όχι αποτέλεσμα ενός κομματικού ρουσφετιού. Βρίσκει δουλειά γιατί είναι ένας εργάτης παραγωγικός και όχι γιατί τον διορίζει ένας βουλευτής. Προοδεύει γιατί ζει σε μια κοινωνία ευκαιριών από τις οποίες επωφελείται στον βαθμό που το αξίζει και έχει τις ικανότητες.

Στις χώρες του  εξωτερικού που ζουν οι νέοι μας  νιώθουν ασφάλεια μπορεί να τους λείπει η Ελλάδα με τον ήλιο, τα υπέροχα καλοκαίρια, η διασκέδαση όμως αυτά δεν αρκούν, όταν βλέπουν τους φίλους τους, άλλους  νέους της Ελλάδας που δεν μπορούν να απολαύσουν τις ομορφιές αυτές λόγω οικονομικής κρίσης Έτσι  δεν σκέφτονται να επιστρέψουν. Η νοσταλγία για την πατρίδα, τα διαλυμένα όνειρα  αλλά και η σταδιακή αποδοχή ότι οι ζωές που ήθελαν να φτιάξουν στην Ελλάδα μπορούν να υπάρξουν μόνο σε άλλες χώρες είναι ένας λόγος μη επιστροφής τους στην Ελλάδα και ο σπουδαιότερος λόγος  επιτυχίας τους στις χώρες που εγκαταστάθηκαν.  

 Όμως μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και διάφοροι  παράγοντες που δυσαρεστούν τους νέους κατά την παραμονή τους στο εξωτερικό και έχουν οδηγήσει κάποιους από αυτούς να επιστρέψουν. Αυτοί είναι ότι βρίσκονται μακριά από την οικογένεια και τους φίλους τους, η νοσταλγία  για τη ζωή στην Ελλάδα και οι άσχημες καιρικές συνθήκες παίζουν μεγάλο ρόλο για την επιστροφή τους.. 

Οι περισσότεροι  όμως νέοι ισχυρίζονται ότι  θα επιστρέψουν μόνο αν η πολιτεία τους βοηθήσει θα διασφαλίσει προοπτικές για μια  μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση.
Γιατί ξενιτιά δεν είναι μόνο να φεύγεις για ένα καλύτερο αύριο, ξενιτιά είναι  να μένεις ή να επιστρέψεις και να νιώθεις ξένος και κοινωνικά αποκλεισμένος. Να ξέρεις πως δεν υπάρχει αύριο! 

Μπορούμε όμως να πούμε με σιγουριά  ότι η μετανάστευση των νέων μας στο εξωτερικό οφείλεται σε εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό σε κοινωνικούς παράγοντες. Αυτό σημαίνει ότι οι νέοι καταφεύγουν στο εξωτερικό για να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τα όνειρά τους ή ακόμα και για να προωθήσουν την καριέρα τους.  Φεύγει ο νέος γιατί πιστεύει ότι οι ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες θα του δώσουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο κάτι το «διαφορετικό».

 Είναι γνωστό σε όλους μας πως σε αρκετές κοινωνίες κυριαρχούν οπισθοδρομικές αντιλήψεις και αυταρχισμός, και ισχύουν προκαταλήψεις όσον αναφορά το φύλο, τη θρησκεία, τις πολιτικές πεποιθήσεις, την κοινωνική τάξη, την εθνικότητα, την ηλικία και άλλες κοινωνικές προτιμήσεις των πολιτών. Ένα άλλο πρόβλημα είναι το θέμα της  οργάνωσης που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, καθώς και το υποβαθμισμένο αστικό περιβάλλον της χώρας μας. Όμως  σπουδαίο ρόλο για τη επιλογή του νέου να φύγει στο εξωτερικό είναι το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον που ζει. Η  θετική γνώμη που διαμορφώνει ο νέος  όσον αφορά τη ζωή στο εξωτερικό μπορεί επηρεάζεται από συγγενείς ή φίλους που μεταδίδουν εμπειρίες από το εξωτερικό αναφέροντας κυρίως τα θετικά στοιχεία, εξωραΐζοντας τη ζωή στο εξωτερικό. Αλλά ο πιο σπουδαίος λόγος είναι ο  οικονομικός παράγοντας  στο να στέψουν τα βλέμματα στο εξωτερικό γιατί οι διαφορές στα επίπεδα μισθών είναι τεράστιες, με τους εργοδότες του εξωτερικού να υπερτερούν, λόγω των υψηλότερων μισθών που αυτοί παρέχουν, γεγονός ωστόσο που συνδέεται άμεσα και με το επίπεδο διαβίωσης και την ποιότητα ζωής που είναι σε θέση να παράσχει ένα κράτος για τους πολίτες του.

Εύκολα μπορεί κάποιος να βγάλει τα συμπεράσματά του ότι μεγάλο κίνητρο σε κάποιον που μεταναστεύει είναι ότι δεν μπορεί εξασφαλίσει στον εαυτό του και στη  οικογένειά  του την απαραίτητη οικονομική ασφάλεια λόγω ανεργίας και οι μηδαμινές κοινωνικές παροχές που του παρέχει η χώρα που ζει. 

Κάποιοι άλλοι επιδιώκουν υψηλότερες οικονομικές απολαβές και περισσότερες ευκαιρίες ανέλιξης στον επαγγελματικό τομέα από αυτές που δεν  τους προσφέρει η αγορά εργασίας στην πατρίδα τους.

 Για πολλούς νέους μας αιτία μετανάστευσης αποτελεί η απογοήτευσή τους από το παρεχόμενο επίπεδο σπουδών στην πατρίδα τους ή η δυσκολία πρόσβασης στην πανεπιστημιακή σχολή που επιθυμούν ή λόγω απουσίας προγραμμάτων εξειδίκευσης στον επιστημονικό κλάδο επιλογής τους. Πρόκειται, άρα, για μια μορφή μετανάστευσης που αποσκοπεί στην να αποκτήσουν επαρκέστερα πνευματικά εφόδια και έχει -συνήθως- συγκεκριμένη διάρκεια μερικές φορές όμως γίνεται παντοτινή.

Μερικοί μεταναστεύουν σε μια χώρα που να είναι τεχνολογικά πιο εξελιγμένη ή να έχει κάποιες διαφορετικές πολιτισμικές ποιότητες. 
Για παράδειγμα, υπάρχουν στην Ελλάδα μετανάστες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι εκτίμησαν τους πιο ήρεμους ρυθμούς της νησιώτικης ζωής, όπως και το θερμότερο ελληνικό κλίμα. Αντιστοίχως, λοιπόν, αν ένας πολίτης θεωρεί πως ο τρόπος σκέψης ή ο τρόπος ζωής στην πατρίδα του δεν ταιριάζει στη δική του ιδιοσυγκρασία ενδέχεται αυτό να τον ωθήσει στην αναζήτηση μιας διαφορετικής κουλτούρας, η οποία να προσεγγίζει περισσότερο τον τρόπο ζωής που έχει κατά νου. 
Μην ξεχνούμε όμως ότι πολλοί που έρχονται αντιμέτωποι μ’ ένα απολυταρχικό καθεστώς, όταν καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα αναζητούν μιας νέα πατρίδα, στην οποία θα αισθάνονται ελεύθεροι και τα δικαιώματά τους θα γίνονται σεβαστά. 
Πολλοί πιστεύουν ότι η βασική αιτία της μετανάστευσης των νέων δεν είναι μόνο, η  ανεργία και η ύφεση της ελληνικής οικονομίας. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι το 40% όσων επέλεξαν να φύγουν αναφέρει ως βασικότερο λόγο τη διαφθορά και την αναξιοκρατία. 

Οι χώρες οι οποίες δέχονται ειδικευμένο εργατικό δυναμικό είναι και αυτές που κερδίζουν τους «εγκεφάλους». Αυτό συμβαίνει επειδή τα πλούσια έθνη προσφέρουν αρκετές ευκαιρίες απασχόλησης, καλύτερες συνθήκες εργασίας και υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, σε τεχνολογικά ικανούς εργαζόμενους. Στην Ευρώπη παρατηρούνται δύο στάδια διαρροής. Πρώτον από την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη στη Δυτική και δεύτερον από τη Δυτική Ευρώπη στις ΗΠΑ.

Σήμερα μια ολόκληρη γενιά παιδιών, ανεξάρτητα από το οικονομικό της υπόβαθρο, μεγαλώνει με το όνειρο της μετανάστευσης και σχεδιάζει να φύγει για σπουδές και εύρεση εργασίας εκτός Ελλάδας. Μερικοί από εμάς λέμε να μην τους στερήσουμε αυτό το όνειρο και την ελπίδα και να στεκόμαστε αρωγοί. Γιατί πονάει περισσότερο  η καρδιά σου το να βλέπεις το παιδί σου να μην το θέλει η χώρα του να το βοηθήσει,  από ότι θα πόναγε όταν το βλέπεις να προοδεύει το εξωτερικό και να ζει με αξιοπρέπεια.

Όμως οι δραματικές διαστάσεις που λαμβάνει τα τελευταία χρόνια αυτή η φυγή νέων Ελλήνων τις καταγράφει η νέα επιστημονική μελέτη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, την οποία έφερε στη δημοσιότητα η Εφημερίδα των Συντακτών. Πάνω από το 75% των νέων θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό. 

Όμως δεν θα παύσει  ποτέ να πιστεύουμε ότι η πληγή της μετανάστευσης των παιδιών μας αν δεν επουλωθεί θα αποβεί μοιραία ακόμα και για την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού έθνους! 

Γιατί  οι νέοι δε φεύγουν για το σήμερα φεύγουν για το αύριο. Φεύγουν γιατί έχει σβήσει η ελπίδα! Με τη φυγή των νέων ανθρώπων οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε εθνική συρρίκνωση!
Με τη σοφία των παλιών και με τη καινούρια γνώση και ορμή των νέων μπορούμε να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι. 

Ας αναλάβουμε, λοιπόν, ο καθένας από εμάς τις ευθύνες που του αναλογούν, αλλιώς είμαστε άξιοι της μοίρας μας. 

Οι επιπτώσεις του μεταναστευτικού κύματος των νέων στις μέρες μας θα είναι ασύλληπτες. Δεν είμαστε έρμαια της μοίρας μας, εμείς την ορίζουμε όπως και την καταστροφή μας. 

Αυτό το  συγκινητικό αφιέρωμα  για τη  χιλιοτραγουδισμένη ξενιτιά  της συναυλίας, τελείωσε με ένα όμορφο σκηνικό με πέντε κοριτσάκια να χορεύουν ανέμελα στη σκηνή δίνοντας ελπιδοφόρο μήνυμα:

Οι νέοι θα μείνουν στην Ελλάδα αν τους δώσουμε φως, λόγο να υπάρχουν στη χώρα που γεννήθηκαν.

Να φυτρώσει η ελπίδα που τόσο επιζητούν μέσα τους από πράξεις και όχι από λόγια που μένουν στα χαρτιά!

Ελλάδα μη διώχνεις τα παιδιά σου!!
Μη σκοτώνεις το μέλλον σου!