Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι

"Δε ζυγιάζω, δε  μετρώ,  δε βολεύομαι.
Ακολουθώ ... Το βαθύ μου χτυποκάρδι . 
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ  "

🌹Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι 🌹

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι.
Η καρδιά μου δεν ξέρει από μέτρα 
Η ψυχή μου δε χωρά σε ζυγαριές.
Ανοίγω το στήθος μου στο άγνωστο,
σαν το πουλί που μαθαίνει να πετά
μες στον άνεμο που το φοβίζει.
Δε μετρώ τα βήματα·
το μονοπάτι τα γνωρίζει,
το χώμα θυμάται,
ο άνεμος τα σκορπίζει σαν προσευχή.

Ο δρόμος δεν έχει πινακίδες. 
Μόνο φως που αναβοσβήνει από μέσα μου.
Κάθε βήμα, μια αποκάλυψη·
κάθε πτώση, ένας καινούριος ουρανός.
Πολλοί θα πουν πως τ’ άγνωστο πονά·
μα πώς αλλιώς να μάθεις το φως,
αν δεν περπατήσεις μέσα στο σκοτάδι σου;

Δε ζητώ το βολεμα, 
ζητώ πνοή,
να φυσήξει πάνω στα κόκαλά μου
κι αυτά να γίνουν όργανο του άνεμου.

Δε ζητώ ασφάλεια·
ζητώ το κορμί μου να ριγαει.
Με εκείνο το ιερό ρίγος
 που γεννά η αναζήτηση,
όταν ο άνθρωπος θυμάται πως είναι
φλόγα κι όχι σκιά.
Θέλω το πέλαγο
το κύμα που με δοκιμάζει,
τη σιωπή που με γεννά απ’ την αρχή.

Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι .
 Τον ήχο που με καλεί πέρα από τις λέξεις.
εκεί όπου ο φόβος γίνεται θάρρος,
κι ο άνθρωπος φλέγεται
ως να ’ναι Θεός για μια στιγμή.
Εκεί που  το αίμα μου κυλά στη γη,
και  η ψυχή  θυμάται τον ουρανό.
Όπου κι αν φτάσω, δε θα ’χω φτάσει.
Γιατί το ταξίδι δεν τελειώνει
εκεί που σταματούν τα πόδια,
μα εκεί που αρχίζει να ακούγεται
ο παλμός του αιώνιου μέσα μου.

Κι όταν σωπάσουν όλα,
κι απομείνω μονάχα εγώ κι η σιωπή,
τότε θα ξέρω, 
πως ακολούθησα στ’ αλήθεια
το βαθύ μου χτυποκάρδι.

-----

Επίλογος 
Πράγματι η αληθινή ζωή 
δεν μετριέται με βολές και ισορροπίες,
μα με το πόσο τολμά κανείς 
να ακούσει το κάλεσμα της ψυχής του.
Να ανασαίνει ελεύθερα,
ακόμη κι όταν ο άνεμος αντιστέκεται
Να βαδίσει χωρίς εγγυήσεις,
να πέσει και να σηκωθεί,
να καεί και να γεννηθεί ξανά 
απ’ τις στάχτες του.
Γιατί η καρδιά γνωρίζει δρόμους
που ο νους δεν τολμά να φανταστεί.
Κι εκεί, που η λογική σωπαίνει
και η ψυχή παίρνει το λόγο,
ο άνθρωπος βρίσκει την αλήθεια του, 
την ελευθερία που δεν χαρίζεται,
μα κατακτάται με κάθε παλμό.
Όποιος τολμά να ακολουθήσει
το βαθύ του χτυποκάρδι,
δεν χάνει
γεννιέται ξανά!
© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου