Πεταξέ τα όλα και κράτα εκείνα που σε κάνουν ευτυχισμένο!

Πέταξε τα όλα...
Ότι σου έφταιξε...
ότι σε χάλασε... 
ότι σε πίκρανε...
όσα δεν ήρθανε...
όσα περήλθαν...

ότι δεν έτυχε...
ότι δεν πέτυχε...!!!
Κράτα κοντά σου ανθρώπους
που σε κάνουν να χαμογελάς 
που άκουσαν το δικό σου
"δεν είμαι καλά "
όταν δεν το είπες!

Κράτα  εκείνους τους

 ονειροπόλους,
 που θα έρχονται να σου 

υπενθυμίζουν,
 ότι τα όνειρα δεν έχουν όρια.
Να κρατάς εκείνους 

τους τυχαίους,
 τους περαστικούς 

που χαμογελούν
 και φωτίζουν την ζωή 
και δίνουν χρώμα 

στα χρόνια της.
Και εκείνους 

που σε πιστεύουν.
Αυτούς που έχουν μάθει 
ότι η πίστη 

είναι η  δύναμη της ζωής 

και κάνει θαύματα .
Ναι αυτούς κράτα.
Εκείνους που μπορούν
να διαβάσουν την σιωπή.
Να δουν πίσω από το χαμόγελό 

σου τον πόνο.
Και πίσω από την αντοχή 

το δάκρυ.

Δύσκολοι άνθρωποι.
Όχι για την μορφή τους.
Αλλά για την σπανιότητα 
του χαρακτήρα τους.
Εκείνη την ευγένεια 
που ομορφαίνει την ψυχή τους.
Ναι λοιπόν, αυτούς κράτα.
Εκείνους που μπορούν 
και σε ταξιδεύουν, 

με  το λόγο τους.
Που δεν πληγώνουν 

τις λέξεις και δεν διεκδικούν 

στιγμές.
Διότι, πολύ απλά σέβονται την ελευθερία.
Την έννοια και την θυσία της.
Ναι εκείνους κράτα.
Τους αντισυμβατικούς, 

τους γενναίους που τολμούν 

να κάνουν το διαφορετικό.
Εκείνους που ξέρουν 

ότι η ευτυχία 

δεν βρίσκεται 

στην τελειότητα 

αλλά σε εκείνες, 

τις απλές καθημερινές 
στιγμές που μπορείς 

να θυμάσαι για πάντα.

Αυτούς κράτα λοιπόν.
Εκείνους που μπορούν  

να πιστεύουν 

ότι είσαι μοναδικός. 
Να δουν το ταλέντο 

και την αξία σου.
Να διαβάσουν 

την ψυχή σου 

και να γνωρίσουν 

τον κόσμο σου.
Να πιστέψουν αυτό που 

μπορείς να γίνεις.
Για αυτό σου λέω.
Κράτα κοντά σου αυτούς 

που πιστεύουν σε εσένα.

Ανθρώπους 

που δεν λιποψυχούν

 και δεν σε παγώνουν.
Αντιθέτως, 

σε γεμίζουν με ζωή 

και δίνουν λάμψη 

στην ύπαρξή σου.
Φως στα σκοτάδια σου.
Αυτούς κράτα λοιπόν.
Μα πάνω από όλα κράτα εσένα.
Την πίστη και την υπομονή σου.
Αυτό που θες να γίνεις.