Κύλησαν οι ώρες γοργά, η νύχτα τώρα σιμώνει,
με σκέψεις το μυαλό μου λίγο - λίγο αναστατώνει!
Ένα βαρύ σύννεφο την καρδιά μου ματώνει
παρέα με την μοναξιά το κορμί μου πληγώνει!
Και εκεί που είχαμε κατακαλόκαιρο ήρθε η βαρυχειμωνιά,
κομμάτια της ψυχής μου στη γη κάτω ριγμένα,
το ποτό και το τσιγάρο γίναν μοναδική μου συντροφιά,
να κλαίει η φτωχή μου καρδιά για όνειρα χαμένα.
Κλάψε καρδιά μου όσο μπορείς και μην λυπάσαι
για αυτούς που σ' εγκατέλειψαν, στίχους τώρα γράψε
μην ντρέπεσαι καρδιά μου και κανέναν μην φοβάσαι,
για ανθρώπους που έμαθαν ν' αγαπούν, αλλού ψάξε.
Τα νιάτα μου φύγαν σαν νερό κάνοντας πολλές θυσίες,
μες στην ψυχή πίκρες πόνος και καημός φωλιάζουν
όλα τ' όμορφα της ζωής μου, γίναν του νου φαντασίες
και τα δάκρυα στα μάτια μου σαν βροχή τώρα στάζουν!
Copyrite ©️ ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ
No comments:
Post a Comment