Ύμνος προς την Σημαία Στέφανος Δάφνης

 

Στίχοι : Στέφανος Δάφνης

Από το Αναγνωστικό της Στ' Τάξης Δημοτικού σχολείου Αθήναι 1964
Μελοποίηση SUNO A
Παραγωγή - Βιντεοκλίπ: Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου
Επίσημη προσωπική δημιουργία ( official)

Ύμνος προς την Σημαία

Αυτό είναι το ιερό πανί, το γαλανό και τ’άσπρο,
κομμάτι απ’ ανοιξιάτικο και ξάστερο ουρανό,
που είναι λευκό σαν τον αφρό του κύματος, που ανθίζει
σε περιγιάλι ολόγλυκο, σε πέλαο μακρινό.

Αυτό είναι το ιερό πανί που, όταν περνά μπροστά μας,
υγραίνονται τα βλέφαρα και σπαρταρά η καρδιά μας.
Δεν είναι η αύρα που έρχεται γλυκά να το χαϊδέψει,
δεν τ’ ανεμίζει πρόσχαρα η αύρα η σιγανή˙

είναι μια αθάνατη πνοή που ορμά να ζωντανέψει
με ανατριχίλα ανέκφραστη τι δίχρωμο πανί.
Το πήρε κάποια μάγισσα και το ‘καμε χλαμύδα,
και ζη σ’ αυτό και πάλλεται ολόκληρη η Πατρίδα.

Είναι η Σημαία! Τη βλόγησαν παπάδες μ’ άσπρα γένια,
μες στης σκλαβιάς το τρίσβαθο κι απόκρυφο σχολειό,
έκλαψαν μάτια και καρδιές απάνω της, κι οι κόρες
τη νύχτα την υφαίνανε κρυφά στον αργαλειό.

Σαν βόρειο σέλας άστραψε στη Λαύρα μιαν ημέρα
κι απλώθηκε ως τον έβδομο ουρανό κι ακόμη πέρα.
Ποιά λύρα έχει τη δύναμη για να σε ψάλη επάξια;
Είσαι της νέας Ελλάδας μας η αγία εικόνα Εσύ.

Είσαι η λαχτάρα που λυγάει τα γόνατα των σκλάβων,
είσαι του γένους τ’ όραμα, Σημαία μας χρυσή,
που όταν τα μάτια επάνω σου με σέβας τα καρφώνει
θαρρείς και κάποιο ουράνιο φως σε περικυκλώνει…

© Στέφανος Δάφνης