Η ζωή μας ένας συνεχής ανήφορος.
Ένα πάλεμα.
Μέχρι να φτάσουμε στο πρώτο ξέφωτο ξεκινά και πάλι η ανάβαση.
Σ’ αυτή την ανάβαση κρύβεται η όλη γοητεία και το νόημα της ζωής.
Δυσκολίες, περιπέτειες, αποτυχίες, πεσίματα, βουλιάγματα που πάντα όμως τα ακολουθούν νέοι αγώνες, νέα παλέματα, νέα οράματα και στόχοι.
Απ’ τη γέννησή μας κι ίσαμε την αναχώρησή μας απ’ τον κόσμο της φθοράς είμαστε "καταδικασμένοι" να παλεύουμε
Έχουμε τόσα πολλά να μάθουμε, τόσες πολλές δεξιότητες ν’ αποκτήσουμε.
Οι γονείς μας είναι αυτοί που θα μας δώσουν την ασφάλεια και θα μας εξασφαλίσουν τα βασικά για να προχωρήσουμε.
Θα μας στηρίξουν, θα μας συμβουλεύσουν, θα μας ανοίξουν διόδους.
Θα μας μάθουν ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας..
Θα μας,διδάξουν ποιο είναι, ποιες είναι οι ρίζες μας.
Θα μας αφήσουν να ονειρευόμαστε και θα μας στηρίζουν στον αγώνα μας, να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας σε όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσουμε.
🌹Αν δεν υπήρχαν οι δυσκολίες, δεν θα υπήρχε και αγώνας!
🌹Αν δεν υπήρχε ο αγώνας, δεν θα υπήρχε και σκοπός στην ζωή μας!
🌹Αν δεν υπήρχε σκοπός, δεν θα υπήρχε και η χαρά της νίκης!
🌹Αν δεν υπήρχε η χαρά της νίκης, δεν θα υπήρχε και η κατάκτηση του επάθλου!
🌹Αν δεν υπήρχε το έπαθλο, δεν θα υπήρχε αγώνας!
🌹Αν δεν υπήρχε αγώνας, δεν θα υπήρχε ζωή!
🌹Αν δεν υπήρχε ζωή, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος!
Να όμως που ο άνθρωπος υπάρχει ζει και κινείται, αγωνίζεται με την καθημερινότητά του, με τις δυσκολίες και τις χαρές του.
Όλα είναι προσωπικά, δικά του και τα διαχειρίζεται ελεύθερα, όπως θέλει και έχει την απόλυτη ευθύνη των επιλογών του.
Ας μείνει στην σκέψη μας ένα πράγμα…ότι ο αγώνας και οι δυσκολίες του είναι δικά μας, μας ανήκουν, είναι ο κόπος και ο ιδρώτας μας!
Μη μας κυριεύει η απελπισία και τα αφήνουμε να πάνε χαμένα!
Χρειάζεται υπομονή.
Υπομονή κάνουμε μόνο την στιγμή της δυσκολίας, στην χαρά δεν κάνουμε υπομονή, αλλά "δινόμαστε"!
