Μονάχα με την ποίηση

 

Μονάχα με την ποίηση

βαδίζουμε όλοι μαζί

γλυκό μέλι στην καρδιά μας

ξυπνάει νέα χαραυγή.

Πνεύμα ανάβει,  φως κρυφό

στην κάθε μια στιγμή

τα σύννεφα σκίζει ο νους μας

στην πιο γκρίζα αυγή.

Φλόγες απαλές οι ποιητές,

καθαρή προφητεία.

Χτίζουμε κόσμους μαγικούς

με οδηγό την ελπίδα.

Με φωνές γλυκιές, μυστικές

στο φως της νέας μέρας

στα μονοπάτια της καρδιάς

λέξεις φέρνει ο αγέρας.

Κι όταν οι λέξεις γράφουν

στίχους , ρυθμούς στο χαρτί 

στη μελωδία της ψυχής

γιορτάζουν οι καημοί.

Στα χέρια μας κρατάμε

την τέχνη της ζωής,

με ανοιχτά φτερά πετάμε

στα βάθη της ψυχής.

Φλόγες απαλές οι ποιητές,

καθαρή προφητεία.

Χτίζουμε κόσμους μαγικούς

με οδηγό την ελπίδα.

Με φωνές γλυκιές, μυστικές

στο φως της νέας μέρας

στα μονοπάτια της καρδιάς

λέξεις φέρνει ο αγέρας.

Μες στα σκοτάδια ψάχνουμε

την αγάπη που μας λείπει.

Αλήθειες χτίζουμε ξανά

Πάνω σε πεσμένα τείχη 

Σημαία μας το όνειρο,

γέφυρα στα αδιάβατα,

λέξεις απλές και καθαρές

γεννούν μικρά θαύματα.

Μονάχα με την ποίηση

ομορφιά θα δούμε.

Με τη σκέψη μόνο

την αγάπη θα βρούμε.

Θα πετάξουμε πάνω

από λύπη και καημό,

κι η άδεια σκέψη πάλι

θα γεμίσει ενθουσιασμό.