Ο Σπόρος της ελπίδας
Σε ένα μικρό χωριό που έζησε πολλά χρόνια σκληρής ξηρασίας, οι άνθρωποι είχαν σχεδόν ξεχάσει τι σημαίνει χαρά. Τα σπίτια ήταν φτωχά, τα πρόσωπα κουρασμένα, και τα παιδιά είχαν σταματήσει να παίζουν.
Μια μέρα, ένας ηλικιωμένος περιπλανώμενος έφτασε στο χωριό με μια μικρή σακούλα στο χέρι. Την άνοιξε μπροστά σε όλους και έβγαλε έναν μόνο σπόρο. «Αυτός είναι ο Σπόρος της Ελπίδας», είπε. «Φυτέψτε τον, φροντίστε τον, και δείτε τι θα γίνει».
Οι χωρικοί γελούσαν στην αρχή. «Ένας μόνο σπόρος; Τι θα αλλάξει;» αναρωτήθηκαν. Όμως ένα μικρό κορίτσι, η Μαρία, πήρε τον σπόρο και τον φύτεψε με προσοχή στο μικρό της κήπο. Κάθε μέρα τον πότιζε, μιλούσε στον σπόρο, του τραγουδούσε.
Μέρες πέρασαν και τίποτα δεν φαινόταν να μεγαλώνει. Ο κόσμος άρχισε να ξεχάσει τον σπόρο. Αλλά η Μαρία συνέχιζε, πιστεύοντας. Και τότε, ένα πρωί, ένα μικρό πράσινο φύλλο βγήκε από τη γη. Σιγά σιγά, το φυτό μεγάλωνε, και μαζί του μεγάλωνε και η διάθεση των ανθρώπων. Οι χωρικοί άρχισαν να φυτεύουν κι αυτοί, να περιποιούνται, να γελούν ξανά. Το χωριό άνθισε, όχι μόνο με φυτά, αλλά και με ελπίδα.
Δίδαγμα: Ένας μόνο σπόρος μπορεί να αλλάξει πολλά — όταν υπάρχει πίστη, φροντίδα και υπομονή. Η ελπίδα είναι σαν σπόρος: χρειάζεται να την ποτίζουμε για να ανθίσει, και όταν ανθίζει, μπορεί να μεταμορφώσει ολόκληρο τον κόσμο γύρω μας.
© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου
