Λένε ότι τους φίλους που κάνει κάποιος στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο δύσκολα τους ξεχνάει και νιώθει πάντα την ανάγκη να τους ξαναδεί με πολύ νοσταλγία.
Με αυτή τη νοσταλγία οι δύο συμμαθήτριες μας η Άννα Μαρκαντάρα και η Σμαρώ Κουικόγλου αποφάσισαν μια συνάντηση παλιών συμμαθητριών, όχι σαν τις συναντήσεις που συνηθίζεται να γίνονται μέχρι τώρα , σκέφτηκαν να κάνουν μια εκδρομή στην Άρτα και Ιωάννινα, με μια μικρή παρέα παλιών συμμαθητριών που πηγαίναμε μαζί στο Γυμνάσιο Θηλέων Βέροιας από το έτος 1967. Επειδή όμως φοβήθηκαν ότι δεν θα υπήρχε συμμετοχή , προτίμησαν να ειδοποιήσουν 16 μόνο συμμαθήτριες , αυτές μόνο που μένουμε εδώ στη Βέροια , να συναντηθούν προκειμένου να ξαναφέρνουμε στη μνήμη μας, την αθωότητα και την ανεμελιά των εφηβικών μας χρόνων, να ξαναθυμηθούμε μαζί όλα εκείνα τα πρόσωπα των φίλων , που ίσως και να έχουμε να τα δούμε από τότε που ήμασταν ακόμη στο σχολείο.
Μετά την τηλεφωνική ειδοποίηση που πήραμε για αυτή την εκδρομή και ανταποκρίθηκαμε θετικά κάποιες , μια γλυκιά σκέψη πλημμύρισε τις καρδιές μας φέροντας στη μνήμη μας τις εκδρομές που κάναμε όταν ήμασταν μαθήτριες .
Αλήθεια ποιες θα ήμασταν αυτές οι συμμαθήτριες, θα αναγνωρίσουμε η μία την άλλη ; Τι μπορούμε να πούμε μετά από τόσα χρόνια; Τι να φορέσουμε; Τι καιρό θα είχε άραγε;
Έτσι λοιπόν ήταν η ευκαιρία να ξαναβρεθούμε χωρίς κανέναν άλλον, παρά μόνον εμάς τους ίδιους, το τότε φωτεινό μας πρόσωπο και με την τότε παλιά μας εκείνη τη καρδιά .
Δεν φοβηθήκαμε το χρόνο, γιατί έχουν περάσει 44 χρόνια, σχεδόν μισός αιώνας, από τότε που τελειώσαμε το σχολείο, τη φθορά του,γιατί αυτή την αναπληρώνει η αγάπη που είχαμε μεταξύ μας, στο τότε ζευγαράκι μας, στην τότε παιδική μας φίλη από το δημοτικό, στη κολλητή μας.
Η κρυφή ελπίδα και το όνειρο των διοργανωτριών ήταν να γίνει η παρέα μας ακόμη μεγαλύτερη με περισσότερες εμάς, πλημμυρισμένη από γλυκά αισθήματα αγάπης , τρυφερότητας και ελπίδας.
Με αυτή τη νοσταλγία οι δύο συμμαθήτριες μας η Άννα Μαρκαντάρα και η Σμαρώ Κουικόγλου αποφάσισαν μια συνάντηση παλιών συμμαθητριών, όχι σαν τις συναντήσεις που συνηθίζεται να γίνονται μέχρι τώρα , σκέφτηκαν να κάνουν μια εκδρομή στην Άρτα και Ιωάννινα, με μια μικρή παρέα παλιών συμμαθητριών που πηγαίναμε μαζί στο Γυμνάσιο Θηλέων Βέροιας από το έτος 1967. Επειδή όμως φοβήθηκαν ότι δεν θα υπήρχε συμμετοχή , προτίμησαν να ειδοποιήσουν 16 μόνο συμμαθήτριες , αυτές μόνο που μένουμε εδώ στη Βέροια , να συναντηθούν προκειμένου να ξαναφέρνουμε στη μνήμη μας, την αθωότητα και την ανεμελιά των εφηβικών μας χρόνων, να ξαναθυμηθούμε μαζί όλα εκείνα τα πρόσωπα των φίλων , που ίσως και να έχουμε να τα δούμε από τότε που ήμασταν ακόμη στο σχολείο.
Μετά την τηλεφωνική ειδοποίηση που πήραμε για αυτή την εκδρομή και ανταποκρίθηκαμε θετικά κάποιες , μια γλυκιά σκέψη πλημμύρισε τις καρδιές μας φέροντας στη μνήμη μας τις εκδρομές που κάναμε όταν ήμασταν μαθήτριες .
Αλήθεια ποιες θα ήμασταν αυτές οι συμμαθήτριες, θα αναγνωρίσουμε η μία την άλλη ; Τι μπορούμε να πούμε μετά από τόσα χρόνια; Τι να φορέσουμε; Τι καιρό θα είχε άραγε;
Έτσι λοιπόν ήταν η ευκαιρία να ξαναβρεθούμε χωρίς κανέναν άλλον, παρά μόνον εμάς τους ίδιους, το τότε φωτεινό μας πρόσωπο και με την τότε παλιά μας εκείνη τη καρδιά .
Δεν φοβηθήκαμε το χρόνο, γιατί έχουν περάσει 44 χρόνια, σχεδόν μισός αιώνας, από τότε που τελειώσαμε το σχολείο, τη φθορά του,γιατί αυτή την αναπληρώνει η αγάπη που είχαμε μεταξύ μας, στο τότε ζευγαράκι μας, στην τότε παιδική μας φίλη από το δημοτικό, στη κολλητή μας.
Η κρυφή ελπίδα και το όνειρο των διοργανωτριών ήταν να γίνει η παρέα μας ακόμη μεγαλύτερη με περισσότερες εμάς, πλημμυρισμένη από γλυκά αισθήματα αγάπης , τρυφερότητας και ελπίδας.
Παρούσες ήταν η Αννα Μαρκαντάρα, Μαρία Κυριακοπούλου, Κάμαλη Δέσποινα, Ευαγγελία Μπλάτζα, Ελένη Λούκαρη, Μαρκοπούλου, Αννα, Καρανικόλα Τασούλα, Μαργαρίτη Μαρία , η φίλη της Τζένη Κελεσίδου, Ηλωρίδου Έλλη, Ταμπακοπούλου Αννούλα, Κουικόγλου Σμαρούλα , Κουικόγλου Καίτη , Μπαλτζή Ελένη , Τσιομπάνογλου Σοφία, Λαγαρία Μαρία .
Η συγκίνηση και η χαρά μας δεν περιγράφεται, ήταν μια από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μας. Ήταν παρούσα το
ζευγαράκι μου, η παιδική μου φίλη από το Δημοτικό η κολλητή μου.
Αμέσως νιώσαμε τη ζεστασιά της μαθητικής ζωής και την ομορφιά της μνήμης, καταργώντας τους καθρέπτες και τις επιθέσεις του χρόνου. Νιώσαμε την ομορφιά της εκδρομής όπως τότε που πηγαίναμε σαν μαθήτριες στο σχολείο.
Οι περισσότερες από εμάς είχαν προκόψει, συνταξιούχες του δημοσίου οι περισσότερες, άλλες ακόμη εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα , όλες είχαν κάνει οικογένεια και μερικές από αυτές ήταν γιαγιάδες. Μερικές από αυτές έκαναν παρέα και μετά το γυμνάσιο.
Η ενδυμασία μας ήταν απλή, άνετη χωρίς ακριβά συνολάκια , όπως ταίριαζε άλλωστε στην περίπτωση «ένδυμα περιπάτου ».
Θυμηθήκαμε ξεχωριστές στιγμές των σχολικών μας χρόνων, όπως τις σκανδαλιές που σκαρώναμε και εξόργιζαν τους καθηγητές μας, μπορεί να σας φαίνεται παράξενο αλλά αναγνωρίσαμε η μία την άλλη. Ξαναζήσαμε τα μαθητικά μας εκείνα όμορφα χρόνια.
Η επιλογή των πόλεων που επισκεφθήκαμε πολύ πετυχημένη, γιατί συνδύαζε να φέρουμε στη μνήμη μας ιστορικά τοπία και μνημεία και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας ακόμη περισσότερο . Η ημέρα της εκδρομής άριστη , μια ηλιόλουστη και ζεστή φθινοπωρινή μέρα.
Η εκδρομή είχε λοιπόν το νόημα το «το τερπνόν μετά του ωφελίμου» δηλ. μιας εκπαιδευτικής μαθητικής εκδρομής, όπως εκείνα τα παλιά μαθητικά μας χρόνια, που θα εμπλούτιζε με πληροφορίες τις γνώσεις μας περισσότερο σχετικά με τις Πόλεις Άρτα και Γιάννενα και φυσικά να ξεφαντώσουμε με τις παλιές μας συμμαθήτριες.
Η συγκίνηση και η χαρά μας δεν περιγράφεται, ήταν μια από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μας. Ήταν παρούσα το
ζευγαράκι μου, η παιδική μου φίλη από το Δημοτικό η κολλητή μου.Αμέσως νιώσαμε τη ζεστασιά της μαθητικής ζωής και την ομορφιά της μνήμης, καταργώντας τους καθρέπτες και τις επιθέσεις του χρόνου. Νιώσαμε την ομορφιά της εκδρομής όπως τότε που πηγαίναμε σαν μαθήτριες στο σχολείο.
Οι περισσότερες από εμάς είχαν προκόψει, συνταξιούχες του δημοσίου οι περισσότερες, άλλες ακόμη εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα , όλες είχαν κάνει οικογένεια και μερικές από αυτές ήταν γιαγιάδες. Μερικές από αυτές έκαναν παρέα και μετά το γυμνάσιο.
Η ενδυμασία μας ήταν απλή, άνετη χωρίς ακριβά συνολάκια , όπως ταίριαζε άλλωστε στην περίπτωση «ένδυμα περιπάτου ».
Θυμηθήκαμε ξεχωριστές στιγμές των σχολικών μας χρόνων, όπως τις σκανδαλιές που σκαρώναμε και εξόργιζαν τους καθηγητές μας, μπορεί να σας φαίνεται παράξενο αλλά αναγνωρίσαμε η μία την άλλη. Ξαναζήσαμε τα μαθητικά μας εκείνα όμορφα χρόνια.
Η επιλογή των πόλεων που επισκεφθήκαμε πολύ πετυχημένη, γιατί συνδύαζε να φέρουμε στη μνήμη μας ιστορικά τοπία και μνημεία και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας ακόμη περισσότερο . Η ημέρα της εκδρομής άριστη , μια ηλιόλουστη και ζεστή φθινοπωρινή μέρα.
Η εκδρομή είχε λοιπόν το νόημα το «το τερπνόν μετά του ωφελίμου» δηλ. μιας εκπαιδευτικής μαθητικής εκδρομής, όπως εκείνα τα παλιά μαθητικά μας χρόνια, που θα εμπλούτιζε με πληροφορίες τις γνώσεις μας περισσότερο σχετικά με τις Πόλεις Άρτα και Γιάννενα και φυσικά να ξεφαντώσουμε με τις παλιές μας συμμαθήτριες.
Το ραντεβού αναχώρησης ήταν στο Πάρκο της Ελιάς 7.00 το πρωί 14-10-2017 με ένα μικρό λεωφορείο από το τουριστικό γραφείο achileas tours Έλενα Αλατσιδου
Οι σκηνές που εξελίχθηκαν την ώρα της συνάντησης ήταν πολύ συγκινητικές που αξίζει να τις ζήσει κανείς και δεν μπορεί να τις περιγράψει .
Το κλίμα μέσα στο λεωφορείο ήταν πάρα πολύ φιλικό . Ακούγονταν παντού γέλια και φωνές, από πρόσωπα φωτεινά με παιδικές και αθώες καρδιές Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα .
Το κλίμα μέσα στο λεωφορείο ήταν πάρα πολύ φιλικό . Ακούγονταν παντού γέλια και φωνές, από πρόσωπα φωτεινά με παιδικές και αθώες καρδιές Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα .
Είπαμε ανέκδοτα, χορέψαμε και τραγουδήσαμε. Δεν καταλάβαμε πότε φθάσαμε στην Άρτα.
Επισκεφθήκαμε πρώτα την Άρτα και κάναμε βόλτα στα Αξιοθέατα της Άρτα το Γεφύρι της Άρτας και το Λαογραφικό Μουσείο Σκουφά, το Πύργο του Ρολογίου , το τείχος της Αρχαίας Αμβρακίας , θαυμάσαμε τους ωραίους Βυζαντινούς ναούς και την ομορφιά της πόλης
Η ώρα πέρασε θαυμάζοντας όλα αυτά τα βυζαντινά μνημεία και τοπία χωρίς να το καταλάβουμε φλυαρώντας και γελώντας και ήρθε η ώρα του φαγητού. 'Έτσι ξεκινήσαμε για το σύντομο ταξίδι στη πόλη Ιωαννίνων και συγκεκριμένα στη Λίμνη των Ιωαννίνων γιατί Άρτα χωρίς Γιάννενα δεν γίνεται
Η όμορφη και αξέχαστη εκδρομούλα μας μάλλον είχε τελειώσει, ήρθε η ώρα της επιστροφής.
Η επιστροφή μας όμως ήταν ακόμη πιο έντονη γιατί σε όλο το ταξίδι τραγουδούσαμε όλες μαζί . Κάποιες από εμάς πιο τολμηρές παρά την κούραση που είχαν χόρεψαν μάλιστα.
Η Σμαρούλα τραγούδησε το τραγούδι του αποχωρισμού που τραγουδήσαμε στη γιορτή της αποφοίτησης μας
Ευχαριστούμε το Θεό που μας αξίωσε να συναντηθούμε παλιές μου συμμαθήτριες γερές και δυναμικές.
Οφείλουμε να πούμε θερμά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ στις διοργανώτριες και ευχόμαστε να έχουμε υγεία και δύναμη να ξανασυναντηθούμε και να κάνουμε και άλλες εκδρομούλες .
Επίσης θερμά συγχαρητήρια σε όλες τις συμμαθήτριες μας και φίλες που ανταποκρίθηκαν με τόσο θερμά συναισθήματα στην πρόσκληση αυτής της συνάντησης - εκδρομής , τα οποία τελικά έγιναν ακόμη θερμότερα σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής από την αρχή μέχρι το τέλος .
Ευχαριστούμε επίσης το οδηγό κ. Αντ. Παπαδόπουλο ο οποίος ήταν άψογος, , υπεύθυνος και πολύ προσεκτικός οδηγός.
Οφείλουμε να πούμε θερμά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ στις διοργανώτριες και ευχόμαστε να έχουμε υγεία και δύναμη να ξανασυναντηθούμε και να κάνουμε και άλλες εκδρομούλες .
Επίσης θερμά συγχαρητήρια σε όλες τις συμμαθήτριες μας και φίλες που ανταποκρίθηκαν με τόσο θερμά συναισθήματα στην πρόσκληση αυτής της συνάντησης - εκδρομής , τα οποία τελικά έγιναν ακόμη θερμότερα σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής από την αρχή μέχρι το τέλος .
Ευχαριστούμε επίσης το οδηγό κ. Αντ. Παπαδόπουλο ο οποίος ήταν άψογος, , υπεύθυνος και πολύ προσεκτικός οδηγός.
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά αυτή η όμορφη και αξέχαστη συνάντηση- εκδρομή παλιών συμμαθητριών του Γυμνασίου Θηλέων Βέροιας, να είναι η αρχή πολλών τέτοιων συναντήσεων και η μικρή αυτή παρέα να γίνει ακόμη μεγαλύτερη !!!
