Για κοιτάξτε γύρω σας και δείτε πόσους πραγματικούς φίλους έχετε στην ζωή σας. Γνωστούς έχουμε πολλούς, φίλους όμως;; Αν έχετε έστω και έναν τότε σας θεωρώ τους πιο πλούσιους ανθρώπους στη γη. Φιλία!
Κάποιες φορές αναρωτήθηκα αν υπάρχει και σε τι βαθμό. Φίλοι επιφανειακά…να βγαίνουμε για έναν καφέ και να λέμε περί ανέμων
και υδάτων περί ποντικών και γάτων;; Και στα δύσκολα όταν χρειαζόμαστε βοήθεια αυτός ο δήθεν φίλος» να εξαφανίζεται;; Αυτό είναι φιλία;;
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία δύο φίλων που περπατούσαν μόνοι τους σε μια έρημο. Σε κάποια χρονική στιγμή καυγαδίζουν και ο ένας φίλος χαστουκίζει τον άλλο. Τότε ο άλλος φίλος γράφει στην άμμο: «Ο καλύτερος μου φίλος με χαστούκισε».
Συνέχισαν να περπατούν αρκετή ώρα ώσπου φτάνουν σε μια όαση. Εκεί αποφασίζουν να σταματήσουν για να ξεκουραστούν και να κάνουν ένα μπάνιο στα ζεστά νερά μιας λίμνης.
Ο ένας φίλος δεν ήξερε μπάνιο και κόντεψε να πνιγεί. Τότε χωρίς δεύτερη σκέψη ο φίλος του, που πριν από λίγο ήταν αυτός που τον χαστούκισε, του σώζει την ζωή. Μόλις συνέρχεται χαράζει σε μια πέτρα: «Ο καλύτερος μου φίλος μου έσωσε την ζωή».
Ο φίλος του τότε, τον ρωτάει με απορία:
Γιατί όταν σε χαστούκισα το έγραψες στην άμμο και όταν σου έσωσα την ζωή το χάραξες στην πέτρα;; Ο φίλος του τότε χαμογελώντας του είπε:
Όταν ένας φίλος μας πληγώνει πρέπει να το γράφουμε στην άμμο, ώστε οι άνεμοι της συγχώρεσης να το σβήσουν και να το διώξουν μακριά.
Και όταν κάτι πραγματικά καλό και μεγάλο συμβαίνει πρέπει να το χαράξουμε στην πέτρα της μνήμης και της καρδιάς όπου κανένας αέρας δεν μπορεί να τον σβήσει..
No comments:
Post a Comment