Ο Θεός δεν είναι τιμωρός.
Είναι φιλεύσπλαχνος.
Οπότε κι αυτός που επικαλείται τον Θεό ως τιμωρό αγγίζει τα όρια της χαιρεκακίας και της ψυχοπάθειας τι κι αν είναι ορθόδοξος Χρισταιανός .
Εδώ και δυο μέρες κάποιοι χλευάζουν όσους Έλληνες στεναχωρήθηκαν για την τραγωδία στην Τουρκία και Συρία.
Μερικοί από αυτούς, τη θεώρησαν σαν είδηση από το σύμπαν, σαν οργή του Θεού για την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα και για αυτό που είπε " νύχτα θα έρθουμε" .
Απέναντι σε ένα δράμα δεν μπορείς να βάζεις πολιτικές εθνικής κόντρας
Δεν είναι πια αστείο, αν κάποιοι το θεωρούν αυτή η καταστροφή ήταν η οργή του Χριστού.
Είναι τρομερά ανησυχητικό να βλέπεις να χάνονται τόσες ζωές και εσύ να χαίρεσαι.
Να βλέπεις την εικόνα ενός μικρού να χαϊδεύει το κεφαλάκι από το αδελφάκι του κάτω από τα χαλάσματα.
Να βλέπεις να απεγκλωβίζονται άνθρωποι νεκροί ή να βλέπεις ανθρώπους πάνω από τα συντρίμμια να κλαίνε τους δικούς τους και την περιουσία τους.
Να ακούς κραυγές των ανθρώπων να θέλουν να ζήσουν.
Να μαθαίνεις για τόσους νεκρούς και τραυματίες.
Σε αυτό το ιδανικό σύμπαν μόνο θλίψη και ένα ένστικτο πως κάποιοι εκεί έξω χρειάζονται τη βοήθειά μας, ξυπνούν οι εικόνες και τα βίντεο από τον σεισμό σε Τουρκία και Συρία.
Λυπάμαι που κάποιοι δηλώνουν εξοργισμένοι με την ανθρωπιστική βοήθεια στους σεισμόπληκτους, γιατί είναι Τούρκοι, είναι μουσουλμάνοι.
Γιατί θα ξενερώσει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.
Γιατί θα πέσει φωτιά να μας κάψει.
Γιατί τους τιμώρησε ο Θεός.
Γιατί το μίσος είναι το μεγαλύτερο παραισθησιογόνο εκεί έξω, αρκετά ικανοποιητικό για υπερφουσκωμένα εγώ στο όνομα της ημιμάθειας και των ψευδαισθήσεων.
Φτάνει στα όρια της ψυχοπάθειας το να μπορείς να αναμετρηθείς με όρους εξωτερικής πολιτικής και εθνικής κόντρας πάνω από το δράμα.
"Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός. Όταν όμως νιώθει τον πόνο του άλλου, τότε ναι, είναι Άνθρωπος."
No comments:
Post a Comment