Παράξενο θα ήτανε μαζί μου αν συμφωνούσες
Κι αν τα λόγια των πολλών εύκολα τα ξεχνούσες
Αυτά που καθορίζουνε πως θα 'πρεπε να ζήσεις
Και λένε αυτά που κέρδισες στην άκρη να τ' αφήσεις
Των σαλεμένων ποιητών τους στίχους να διαβάζεις
Και απ' τα πρέπει της ζωής στα θέλω να διστάζεις
Πολύ θα ήταν δύσκολο να ζήσεις δίχως «πρέπει»
Τον εαυτό σου να 'βλεπες απ' τα ψηλά να πέφτει
Πνιγμένος μες στις ενοχές το μέλλον σου να ψάχνεις
Συνθήκες που σ’ αρέσουνε με κόπο να τις φτιάχνεις
Με τις κουβέντες των τρελών θα 'πρεπε να φλιπάρεις
Μα απ' τα πρέπει των «σωστών» σίγουρα θα σαλτάρεις
Την ευωδιά της άνοιξης ποτέ δεν θα μυρίσεις
Στην εφηβεία που έζησες ποτέ δεν θα γυρίσεις.
Των σαλεμένων ποιητών τους στίχους να διαβάζεις
Και απ' τα πρέπει της ζωής στα θέλω να διστάζεις
No comments:
Post a Comment