Η πρωινή συμφιλίωση

 

❤️Η πρωινή συμφιλίωση ❤️

Κάποιες φορές,  σε πιάνει ένα μικρό παράπονο,
 μια θλίψη που σου τρώει τα σωθικά…
Γιατί άλλα θέλεις και άλλα κάνεις.
Άλλα θέλεις να πεις, άλλα λες — κι άλλα καταλαβαίνουν οι άλλοι.
Άλλα πίστευες πως θα αντέξεις.

Είναι εκείνες οι στιγμές που κάθεσαι 
ήσυχος στον καναπέ του σπιτιού σου.
Που θες να φωνάξεις δυνατά.
Που νομίζεις πως σου φταίνε όλα και όλοι —
μα αυτός που στ’ αλήθεια σου φταίει, 
είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

Κι ύστερα… τον βάζεις απέναντί σου.
Του θυμώνεις, τον μαλώνεις, του σκουπίζεις τα δάκρυα.
Του μιλάς με αγάπη, του χτενίζεις τα ανακατεμένα μαλλιά.
Τον αγκαλιάζεις, τον φιλάς,
και τον συγχαίρεις —
για όσα έκανε, για όσα μπόρεσε,
μα και για όσα δεν μπόρεσε
 ή δεν φοβήθηκε να κάνει.

Κι εκεί, τον βλέπεις να χαμογελά.
Αυτόν τον άλλον εαυτό σου, που ως τώρα σε κατέκρινε.
Γιατί τώρα τον αποδέχεσαι. Τον συγχωρείς.
Και προχωράτε ξανά μαζί — συμφιλιωμένοι.
Αυτόν, που μέχρι τώρα σου μιλούσε μόνο για τις αποτυχίες και τους φόβους σου.
Αυτόν, που όλα λάθος τα μετρούσε.

Κι έτσι το επόμενο πρωί..
ξυπνάς αλλιώς.
Όχι πιο δυνατός — μα πιο αληθινός.
Η πρώτη σου δουλειά κάθε πρωί
είναι να χαμογελάς στον εαυτό σου.
Να του θυμίζεις πως τα κατάφερε,
πως άντεξε — ακόμη κι όταν 

δεν το πίστευε.

Η δεύτερη,
να καλωσορίσεις τη νέα σου μέρα,
χωρίς απαιτήσεις, χωρίς φόβο.
Απλώς να της ανοίξεις την πόρτα
και να της πεις «καλημέρα».

Τα υπόλοιπα…
κάν’ τα με όποια σειρά θέλεις.
Ή μην τα κάνεις καθόλου.
Γιατί, αν έχεις συμφιλιωθεί μ’ εσένα,
τότε ήδη έκανες το πιο σημαντικό 

απ’ όλα.
Κι αυτό, αρκεί.

Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει 

" το γέλιο είναι ο ήλιος που απομακρύνει το χειμώνα από το ανθρώπινο πρόσωπο» και ναι, καμιά φορά αυτό το πρόσωπο τυχαίνει να είσαι εσύ…

Καλημέρα με υγεία,  χαρούμενο Σαββατοκύριακο με πολλά χαμόγελα !😀😀😀