Γυναίκες Ηπειρώτισσες

 Καλησπέρα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι Το Facebook θυμίζει πριν 4 χρόνια 

Η μελοποίηση έγινε σήμερα . 

https://www.facebook.com/share/p/1BYx174grE/

"Γυναίκες Ηπειρώτισσες, ξαφνιάσματα της φύσης, 

εχθρέ γιατί δεν ρώτησες, ποιόν πας να κατακτήσεις

❤️Γυναίκες Ηπειρώτισσες ❤️

Γυναίκες Ηπειρώτισσες, 

ξαφνιάσματα της φύσης,

εχθρέ, γιατί δεν ρώτησες

 ποιον πας να κατακτήσεις;

Μες στ’ άγρια κρύα τα βουνά,

 στην πάχνη και στο  χιόνι 

το βήμα τους αντήχησε σιγά 

εκεί που πόδι δεν ζυγώνει

Με μαντήλια  δεμένα σφιχτά,

με το βλέμμα καθάριο σαν φως,

κουβαλούσαν πολεμοφόδια κι ελπίδα,

χωρίς να τις βλέπει ο εχθρός 

Τα χέρια τους στις χαράδρες - γέφυρες 

οι καρδιές τους στο σκοτάδι -  σπίθες 

Την σημαία με κλωστές δακρύων, έραβαν 

με υψωμένο το μέτωπο, τις νύχτες 

Δεν είχαν στην καρδιά τον φόβο,

μόνο το χρέος και  την αγάπη.

Κι όταν ο εχθρός πλησίαζε,

οι σκιά τους, βουνοκορφή μεγάλη 

"Εμπρός, παιδιά της λευτεριάς!"

φωνές αντήχησαν μέχρι τ' αστέρια 

από μανάδες, κόρες, αδελφές,

που σήκωσαν μια  Ήπειρο στα χέρια 

Εχθρέ, δεν γνώρισες ότι αυτή η γη 

 γεννά γυναίκες-  όχι μόνο για να ζουν 

μα , όταν το  σκοτάδι πέφτει βαρύ 

- το φως αναμμένο  να κρατούν 

Η Πίνδος κρύβει μια ανάσα γυναίκας 

κι όρκο τιμής στα ιερά χώματά της 

κι ας μην έγραψε  πουθενά κανείς 

 μετα τον πόλεμο το όνομά της 

🌹Αφιέρωμα για τη προσφορά της Ελληνίδας γυναίκας της Ηπείρου  στο Έπος του 40 🌹

Κανένα παράδειγμα αυτοθυσίας, ηρωισμού και λεβεντιάς δεν πλησιάζει αυτό της προσφοράς της γυναίκας της Ηπείρου. 

Σκληροτράχηλη δωρική, μαυροφορεμένη με τα γουρνοτσάρουχα και τα σεγκούνια της η Ηπειρώτισσα παραστάθηκε σε όλον τον αγώνα με αυτοθυσία 

Στα βουνά της Πίνδου, μέσα στην ομίχλη και το χιόνι, οι γυναίκες της Ηπείρου δεν φορούσαν στολή, μα πολεμούσαν.

Με τα χέρια σκασμένα από το κρύο, κουβαλούσαν πολεμοφόδια, ψωμί, και ελπίδα. Ανέβαιναν τα κακοτράχαλα μονοπάτια με το βλέμμα στραμμένο στην πατρίδα και στα παιδιά τους που πολεμούσαν.

Άλλες έπλεκαν κάλτσες, άλλες έραβαν σημαίες, κι άλλες κρατούσαν τα χωριά όρθια, όταν όλα γύρω έτρεμαν απ’ τον πόλεμο.

Δεν ζητούσαν τίτλους, δεν περίμεναν δόξα —ήξεραν μόνο να στέκονται όρθιες, εκεί που οι άντρες έπεφταν εξαντλημένοι.

Κι όταν οι στρατιώτες γύριζαν πίσω, με τα ρούχα σκισμένα και τις ψυχές βαριές, οι γυναίκες της Ηπείρου τους υποδέχονταν με ένα χαμόγελο, σαν ήλιους μέσα στο χιόνι.

Γιατί χωρίς αυτές, ο πόλεμος εκείνος δε θα είχε ποτέ γραφτεί με γράμματα τόσο μεγάλα, τόσο ανθρώπινα.

❤

-----

 Κοιτώντας πίσω οφείλουμε να πούμε ότι η Ελληνίδα γυναίκα, αν και αγωνίστηκε 

στην πρώτη γραμμή του αγώνα μαζί με τον άνδρα, για τη ζωή, για την εθνική ανεξαρτησία, για τη δημοκρατία, για τη δουλειά, δε δικαιώθηκε σε σχέση με την προσφορά και τις ικανότητές της. 

Χρειάστηκε να ξεκινήσει νέους διεκδικητικούς αγώνες για να αλλάξει τη θέση της προς το καλύτερο και να κατακτήσει την ισότητα θεσμικά. 

Ακόμη και σήμερα αγωνίζεται να κατακτήσει την ισότητα στην πράξη.

© Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου